Reisverslag vietnam 2018 2019

Hanoi 11-12-2018

November/december 2018
Van de voorbereiding van onze reis kwam veel op Jans schouders terecht, omdat Bart nog lesgaf, de laatste voorstellingen van Het Jaar van de Kreeft had en zijn programma en inschrijvingen voor maart 2019 moest doen. Bart vind het ook wel fijn om voorbereidingen uit te stellen :-( :-).
Een week voor vertrek hebben we nog moeten besluiten om niet de vouwfiets mee te nemen maar de grote Koga’s mee te nemen. Jan heeft nl. een flinke schouderblessure. Een artrose in zijn schoudergewricht. Op advies van zijn fysiotherapeute hebben we gekozen voor de fiets waar zijn arm het minst belast wordt. We vonden nog een langere stuurpen zodat zijn stuur wat hoger is en hij minder op het stuur hoeft te leunen. Dit lijkt een goede zet, maar we fietsen alleen nog maar in Hanoi en zijn dus nog niet echt op reis. We zullen het zien.

Samen met de fiets werden we naar Schiphol gebracht door de verhuizer Charles die een kleine loods bij ons om de hoek heeft. Hij was er al vroeg omdat het verkeer op de A10 vast stond en we om moesten rijden. Maar wij hadden de tijd ruim bemeten, dus probeerde Bart zich niet op te laten jutten. Zijn woning is verhuurd aan vrienden van vrienden die op hun nieuwe huis wachten, terwijl het oude huis al verkocht is. Fijn voor hun en voor ons om geen vaste lasten te hebben. Zandvoort hebben we 6 maanden verhuurd aan Björn.
Mooi op tijd op Schiphol. Fiets afgegeven. Koffie met de laatste gemberkoek en dan naar de gatel. We zien de fietsdozen het vliegtuig in gaan. Fijn die zijn mee :-).
In Moskou (we vliegen met Aeroflot, goedkoop en een ticket waar de terugvlucht gratis mogen wijzigen) hebben we een korte overstap tijd maar we halen het net ondanks de vertraging van een half uur die we op Schiphol al hadden.

vervolg 12-12-2018

We landen om 9.00 uur ’s morgens In Hanoi. De fietstassen zijn mee gekomen, maar waar zijn de fietsen? Nog in Moskou! Ze komen de volgende dag en zullen dan naar ons hotel gebracht worden. Omdat wij nog geen hotel geboekt hebben, kunnen we ze later bellen waar ze gebracht moeten worden. Het voordeel bij dit nadeel is dat we niet met de fietsen hoeven slepen en dat we geen taxi hoeven te regelen waar de fietsen in passen. We gaan met de stadsbus naar het centrum. Laten in een cafeetje waar we koffie drinken even de fietstassen achter om een hotel te vinden. Die hebben we snel gevonden. Bart sleept de vier fietstassen naar het An Hotel, waar we een mooie rustige kamer op 6e etage hebben. Met wifi en waterkoker.
Even bijkomen en dan lunchen. We smullen van de bekende Poh, de lekkere vietnamese soep.

Daarna een jetlag slaapje en een wandeling door levendige buurt. We zitten in de oude stad. Heel centraal. We halen 2 jammen en banaan voor ontbijt, alsof we niets anders gewend zijn. Een feest van herinnering.
’s Avonds eten we bij de Indiër. Het is regenachtig en erg koud (12 graden). Hoezo tropen. We wisten het maar valt vooral Bart toch tegen. Hij stort na het eten in en neemt een warm bad in de hotelkamer. Jan slentert nog wat door de stad.
We krijgen bericht dat Carl (vader van Bart) door Jaap Willem (broer van Bart) is opgehaald en naar zijn huis in Groningen meegenomen. Hij heeft al een paar dagen diarree en is erg verzwakt en volgens sommigen verward.. Via huisarts krijgt hij ORS etc. We hopen maar dat hij weer aansterkt.
Jan neemt voor de eerste keer (in zijn leven?) om 22.30 uur een slaappilletje om wat bij te slapen.

vervolg 13-12-2018

Om half vier zijn we beide klaar wakker. Na een uur vallen we weer in slaap tot 11.30 uur!
Broodjes halen, ontbijten, tandenpoetsen want om 13.00 uur hebben we een afspraak bij Tandartskliniek Serenity, waar Jan al in Amsterdam uitgebreid contact mee had. Via de amsterdamse tandarts had hij ook al foto’s gemaild. De praktijk is 5 minuten lopen van ons hotel. Jan moet w.s. een wortelkanaalbehandeling, een brug en een kroon. Bart laat zijn dode, bruine voortand bleken. Binnengekomen gaan meteen de schoenen uit en krijgen we slippers aan. We krijgen beide een ander tandarts toegewezen. Met een heel team er om heen. Na 1 uur onderzoek is het advies voor Jan. Wortelkanaalbehandeling is niet nodig. Wel 1 vulling vervangen en 1 kroon plaatsen. Heel anders dan wat Jan met tandarts in NL besprak. Maar wat hij in NL niet had is een 3D scan, dus ze konden alles goed zien en uitleggen. Bart krijgt het advies Niet bleken maar een kroon op voortand laten zetten. En bij de linker onderkies is het advies opnieuw vullen voor de stevigheid. Bart zijn tandarts is (door zijn doofheid, haar hoge snelle stem en haar vietnamese engels) moeilijk te begrijpen, maar hij vraagt lang door.
Dat valt dus allemaal mee. Behandeling kan morgen 9.00 uur beginnen! En binnen een week afgerond. Mochten we terug moeten naar NL is dat te overzien.
Terug in het hotel, zijn de fietsen gebracht. Geen schade! We halen ze uit de doos. Trappers er weer op, stuur recht. Ziet er goed uit allemaal. Na een slaapje zoeken we een brommer werkplaats om de banden op goede spanning te brengen. De man heeft in Duitsland gewerkt (zal wel DDR zijn, er zijn in die tijd veel Vietnamesen naar de DDR gekomen).
We krijgen bericht dat Carl weer wat gegeten heeft, maar nog wel zwak is. Hij wil voorlopig ook bij JW in Groningen blijven. Fijn wat Jaap Willem allemaal doet.
We dwalen door de wijk rond het hotel. Slaapje. Eten heerlijk soort erwtensoep met lekker vet varkensvlees. Koffie met gebak en lime shake in een warme hippe Highland Coffee tent is het toetje. We slenteren naar het hotel en vallen meteen in slaap. Wel weer een paar keer wakker door de jetlag (en Jan door de lift van het hotel die constant op en neer gaat)

vervolg 14-12-2018

Bart haalt jus d’orange en broodjes, terwijl Jan de ontbijttafel dekt met wc papier als bord. We kunnen zelf thee zetten op de kamer. Om 8.50  uur zijn we bij de tandarts. Ieder weer een eigen arts. Bart nu een duitse tandarts die hier nu 2 jaar werkt en daarvoor o.a. in vluchtelingen kampen in Azië tandarts was. Bart verstaat zijn engels ook veel beter dan het zachte gepraat met hoge stem van de Vietnamese tandarts. Deze arts vindt na onderzoek het wortelkanaal goed gevuld. Wel adviseert hij nu 2 kronen (of had de vorige arts dat ook al bedoeld?). 1 kroon op kies linksonder omdat deze door meerdere vullingen zwak is geworden en te verwachten is dat die binnenkort toch vervangen moet worden en 1 kroon op de dode voortand.
Jan heeft dezelfde Vietnamese tandarts waar hij gisteren zeer tevreden mee was. Onze beider behandelingen duren 2,5 uur. Met noodkronen zien we elkaar weer in de wachtkamer. Dinsdagmorgen kunnen we terugkomen voor slot behandeling met de nieuwe kronen.
We betalen de rekening en rekenen uit dat we hiermee 1 retourvliegtuig ticket uitgespaard hebben :-).

We gaan naar de markt, kopen laken stof, zodat we eigen lakens mee hebben als we straks met de fiets onderweg zijn en de hotels geen propere lakens hebben. Of alleen van die kriebel dekens zonder lakens!
Een paar straten verderop, een donker steegje in, trap op en maar even roepen, en ja hoor daar woont een vrouw die naaister is. Terwijl wij in haar kamer wachten, zoomt ze de twee lakens om.  We hebben nu lakens van 1.45 x2.40 voor het geval dat. We eten een vietnamees soepje en even later onze eerste bananenmilkshake. We voelen ons al weer helemaal thuis hier.
Om 17.00 uur even een slaapje en dan heeft Jan bedacht om met bus 8 de stad door te kruisen en dan door de binnenstad terug te lopen (3 km). Waar we uitstappen (de franse wijk) is het saai met brede lanen, grote bomen en grote deels koloniale gebouwen/huizen. Maar dan komen we in de levendige binnenstad. Voor de katholieke kerk bekijken we de grote kerststal, en via allerlei kleine straatjes vinden we een Laotiaans restaurant met heerlijk papaya salad, kleefrijst en beef schotel. Eigenlijk wilde Bart pannenkoeken, want dat aten ze altijd met het gezin als ze met z’n allen naar de tandarts geweest waren. Maar dit glijdt er ook lekker in :-). Voor het eerst drinken we alcohol. Een Laos biertje (Jan), Tiger biertje wat we kennen van Thailand (Bart). Dan door het centrum waar pleinen voor het verkeer zijn afgesloten i.v.m. weekend en nightmarkets. Zo lopen we even langs het hotel waar Wilma (vriendin van Bart) onlangs verbleef en via een nightmarket die vlak bij ons hotel blijkt te zijn, naar huis. Op bed begint Bart met dit reisverslag en Jan leest wat. Soms vallen onze ogen al dicht.
Uit Groningen geen bericht. Geen bericht is goed bericht, denken we maar.

vervolg 15-12-2018

Bij het wakker worden (tijdsverschil met NL 6 uur), een mail van Jaap Willem dat Carl nog wel erg zwak is en verward (of moe?). Hij wil binnenkort, maar geen haast, even overleggen wat te doen. We wachten het hier in Hanoi maar even af.

We brengen de was weg (ook de nieuwe lakens) en fietsen naar een fietsenmaker die in een achteraf steegje blijkt te zitten. Jan geniet van zijn vakmanschap en binnen geen tijd heeft hij onze versnellingen gesteld (toch verbogen tijdens de vlucht?). Dan fietsen we langs het grote meer en verkennen die wijk. Wat een waanzinnig grote stad is dit toch. 6.5 miljoen inwoners. En wat een gemoedelijkheid. Fietsen tussen auto’s en brommers (wel met mondkapje) is fijn omdat je gewoon met de flow mee moet. Oversteken idem dito. Niet aarzelen, gewoon gaan en iedereen gaat om je heen. We stoppen bij een echte duitse kerstmarkt, inclusief Glühwein en Bratwurst. Bart maakt een foto van Jan bij de kerststal. Katholieke opvoeding sentiment.
Jan haalt een broodje varkensrollade op de hotelkamer voor de lunch en ’s middags kopen we in een shopping mall een fietsmaillot voor Jan voor als het regent en/of te koud is om in de korte broek te fietsen.
Thuis mailen we de familie en krijgen we van Carl bericht dat hij zichzelf niet verward vindt, wel zwakjes en dat hij er ‘nog niet aan toe is’ om in Groningen te blijven en niet maar naar zijn eigen huis terug te keren. Nu is het wel fijn bij Jaap Willem in Groningen. Een helder, niet verward bericht, mailt Bart hem terug.
Knor, knor. We gaan de stad in om te eten. Wat een drukte en waarom zwaait iedereen met de vietnamese vlag. Ah! Voetbal. Vietnam speelt tegen Maleisië in het stadium van Hanoi. Ze winnen met 1-0. Tot diep in de ochtend rijdt iedereen al toeterend, roepend en zwaaiend met twee/drie/vier personen per brommer de stad door. En maar rondjes rijden. We slapen met oordoppen in.

vervolg 16-12-2018

Het gaat mooi worden. We verkassen naar Le Foyer Hotel met lakeview op de bovenste(9e) etage. Hopelijk een nog stillere kamer in deze heerlijke hectische stad met zijn duizenden brommertjes. Een goede keuze blijkt.

vervolg 17-12-2018

We fietsen over de Long Bien brommertjes/fietsbrug over de rode rivier. De brug is 1 km lang. Aan de overkant drinken we koffie met natuurlijk een bananen cakeje. Als we terugfietsen zien we halverwege dat we naar beneden kunnen en dan fietsen we prachtig door de bananenplantages langs de oever van de rivier. Een tocht van 8 km richting de botanische tuin. Die laten we rechts liggen en fietsen dan door het West Lake District terug naar de oude stad.

Onderweg zien we een kermis en gaan we in een reuze reuzenrad en kijken we prachtig over Hanoi uit. Lekker bedaard. Maar dan de achtbaan! We doen het. Veel te eng. Gelukkig maar 1 rondje. We vinden onszelf behoorlijk moedig. Dan fietsen we terug naar de oude stad. Bij weer een meer regelt Bart bij een smoothie kraam, waar de eigenaar even weg is maar zijn ietwat dronken vriend Bart wel even zal helpen, de lekkerste mango juice.

In de oude stad, vlak bij ons hotel, boeken we voor woensdagmorgen de bus naar Ninh Binh (Tam Coc). Naar de rust en rijstvelden waar je met een bootje prachtige tochtjes kan maken. We fietsen er 5 jaar geleden al langs. Enig gevaar: file varen à la Giethoorn :-). We zullen het zien.

Terug in het hotel een eind middag slaapje, daarna  op zoek naar een restaurant, daarna op zoek naar een koffietent waar we wat kunnen laptoppen, op weg naar hotel kopen we Saigon Special biertjes met wat nootjes die we in de hotelkamer opdrinken en dan slapen. Een heerlijk gewone alledaagsheid.

vervolg 18-12-2018

Om 10 uur worden de kronen geplaatst. Het lijkt allemaal goed te gaan, maar dan blijkt de kleur van Bart zijn kroon niet goed. O jee en de bus morgenochtend is al geboekt. Geen probleem. Er wordt in het laboratorium vandaag een nieuwe gemaakt en vanavond geplaatst.

We verkennen de stad verder. Het is stralend weer 23 graden.

Als Bart om 18.30 uur weer bij de tandkliniek is, blijkt de kroon niet te passen. Nu hebben we echt een probleem. Met een noodkroon naar Danang, waar we w.s. over 3 of 4 weken zijn? Daar heeft de kliniek ook een filiaal. Bart belt Jan met de Vietnamese simkaart. Hij regelt dat we een dag langer in Hanoi blijven (geen straf!) en kan het busticket omzetten.

We krijgen terug in het hotel bericht dat Carl langzaam weer aansterkt en dat hij met Jaap Willem die t/m de kerst vrij is, terug naar zijn eigen huis op de Veenhoop is. Fijn om te lezen. Er zal nu ws. wel thuiszorg geregeld moeten worden?

vervolg 19-12-2018

's Morgens om 7.30, we liggen nog in bed, maar zijn wel wakker, wordt Bart door de tandkliniek gebeld of hij om 9.00 uur kan komen happen. Ze willen toch graag een nieuwe afdruk voor de kroon maken. Jan gaat mee voor het laatste pas- en meerwerk van zijn kroon.

Het is mooi weer. Blauwe lucht, 27 graden. We fietsen naar het plein bij de katholieke kerk in het oude centrum en gaan daar op een dakterras uitkijkend op het plein chillen, verslag schrijven en databasen. Mannen van de wereld.

Na het avondeten fietst Bart naar de tandkliniek. De nieuwe kroon past goed. Niets aan te voelen. Fijn dat het klaar is.
We brengen de fietsen naar de busmaatschappij. Morgen om 8.30 worden we bij het hotel opgehaald, maar ze wilden wel alvast de fietsen hebben. Prima.

We pakken in, drinken nog een biertje op de hotelkamer en gaan dan slapen. Maar wat een nacht ... (Cliffhanger)

Tam Coc, Ninh Binh 20-12-2018

4.30 uur, Jan die aan de raamkant slaapt, is half wakker en ziet een dief door het raam van onze kamer klimmen. Jan schreeuwt en staat met zijn grote, naakte lijf binnen een seconde naast het bed. De dief vlucht terug langs de brandladders. Jan roept uit het raam naar buiten dat er een dief is, maar we zien geen reactie. We bellen de receptie, die komen meteen maar kunnen ook niets meer doen. We kijken of er iets gestolen is, maar bewaker Jan was op tijd.
Natrillend in bed, praten we het een beetje van ons af. Jan slaapt niet meer, Bart natuurlijk wel.

Om 8.15, we zitten al klaar in de receptie, worden we opgehaald en 3 uur later zijn we in Tam Coc. Een touristische plek met heel veel meren en riviertjes meanderend tussen de kalkrotsen.
De fietsen komen keurig heelhuids uit de bus en na een latte en americano koffie (na lang zoeken gevonden, de meeste restaurants en cafeetjes - daar zijn er hier heel veel van - hebben alleen Vietnamese filterkoffie), fietsen we het dorp uit en vinden we 4km verder een prachtig, tussen de rotsen gelegen familie terreintje met stenen bungalows (An Ngoc Tam Coc Bungalow). Alles spic splinter nieuw. 15 euro (400.000 Dong) per nacht incl. ontbijt. We zijn meteen enthousiast.
We lunchen op onze veranda en pakken uit. Bart blijkt zijn kilometerteller/klokje te missen. Die moet vannacht van zijn nachtkastje gevallen zijn. We bellen het hotel in Hanoi en die hebben het inderdaad gevonden. We proberen het zo te regelen dat iemand van de busmaatschappij het ophaalt bij het hotel en met de bus van morgen meeneemt naar Tam Coc. Het lijkt te lukken.

's Avonds eten we eend (het lokale gerecht) van de houtskool gril, drinken we nog een biertje op de veranda en slapen goed in ons kingsize bed.

vervolg 21-12-2018

Jan heeft na het slapen op de kingsize matras die helaas -maar we snap het wel - nog in het plastic zit, een klein beetje last van zijn ontstoken schouder. Maar het gaat erg goed tot nu toe. De Koga's mee i.p.v. de vouwfietsen blijkt tot nu toe een goede keuze.

Bart zijn kilometerteller blijkt niet met de bus meegekomen. We texten met Hanoi. Komt een bus later.
We fietsen 6 km naar de provinciehoofdstad Minh Binh. Niet bijzonder, wel lekkere koffie met voor het eerst een mooie bloem tekening van kaneel op Jan zijn Latte. 
We fietsen 7 km verder over kleine betonnen paadjes tussen de kalkrotsen door, die als puisten tussen de rijstvelden staan. Of de rijstvelden liggen loom tussen de rotsen. In ieder geval fietsen wij lekker vlak, door de prachtige natuur. We lunchen onder een parasol bij een idyllsch meertje. Verder fietsend komen we bij de grote attractie: (file) varen door de rijstvelden in een klein roeibootje, geroeid door een Vietnamees m/v. Het moet echt prachtig zijn, maar als we als die touristenbussen zien, fietsen we snel door.
We fietsen weer over kleine paadjes door kleine dorpjes en komen dan bij een beroemde rots met traptreden vanaf waar je prachtig de sunset kan bekijken. Ook daar veel toeristen die in drie kwartier naar boven lopen. Wij aanschouwen het en fietsen weer door.

We zagen al dat vlak bij onze homestay ook bootjes vertrekken. En het is al 15.45 uur. De tocht duurt anderhalf uur, dus tegen donker weer terug. Daarom zijn er geen touristen meer. Maar ze gaan nog wel! Echt iets voor ons.
Onze roeivrouw roeit met haar benen en wijst ons op vogels, lisdodden, onbekende plantjes, rotsformaties etc. Het is prachtig stil en de tocht is adembenemend mooi. Vooral als we ook nog twee maal door een lange grot varen. Na de tweede grot draaien we om. Dat is ook haar moment op zielig te doen (4 kinderen) en ons prullaria te verkopen. We zijn voorbereid en na een stevig doch vriendelijk NEE, geeft ze het al snel op en hebben we het weer gezellig. De terugtocht - weer door de twee grotten - blijft prachtig. Als we haar een fooi geven, wil ze meer. We vragen de fooi terug. Dat doet ze. Maar bij het afscheid geven we haar toch dezelfde fooi die ze met een grote glimlach aanneemt.

Na een lekkere douche, fietst Bart 4 km naar Tam Coc, waar ze niets weten van een kilometerteller. Hij belt het hotel. Daar is het gisteren wel opgehaald. Later krijgen we een sms dat het morgen met de bus mee komt. We zullen het zien ...

vervolg 22-12-2018

Een lome dag. Beetje bewolkt, paar spatjes regen, 27 graden, zo nu en dan zon. Heerlijk op bij onze bungalow te blijven. Geen muziek, nauwelijks andere gasten, prachtig uitkijkend op de waterlelies in de vijver en de rotsen er omheen. Voor ons dus ideaal. We vragen een verlengsnoer waardoor we op de kleine veranda stroom hebben voor de IPad en de Suface.

's Middags maken we een klein fietstochtje en 's avonds eten we in het dorp bij de Indiër. Dan wachten we vol spanning een uur op de bus die Bart zijn kilometerteller uit Hanoi heeft meegenomen. En .... ja! Thuis een biertje met een nootje en nog wat lezen en om 23.00 uur naar bed. Een heerlijke rustige dag.  

vervolg 23-12-2018

We blijven vandaag de hele dag bij onze bungalow. Het is bewolkt, heel soms een drupje regen. Een mooie dag om op onze kleine veranda veel te lezen, een wasje te doen, verslag te schrijven, ketting te smeren en te lummelen. We laten ontbijt, lunch en avondeten ook bij ons huisje brengen.

's Avonds om half negen krijgen we een sms van Jaap Willem. Carl gaat op zijn eigen verzoek mee naar Groningen en wil niet meer alleen op de Veenhoop wonen. Hij heeft het gevoel dat het niet lang meer gaat duren. We bellen met Jaap Willem. Hij vindt het prima. Fijn dat Carl het zelf aangeeft en dat Jaap Willem die (mantel)zorg op zich neemt. Jaap Willem vindt Carl niet verward en aangesterkt sinds zijn diarree. Maar wel veel zwakker dan voor zijn ziek zijn.
Carl kreeg vanmorgen zijn binnenbuis er niet meer in. Een angstig moment, lijkt ons. Hij is in de auto gestapt en 3km naar buurvrouw, schoonmaakster, steun en toe verlaat Siepie gereden en die heeft JW gebeld. Die is vanuit Groningen meteen gekomen en hem lukte het wel de binnenbuis weer te plaatsen.
Bij een biertje nemen we wat scenario's door. Vooralsnog is terug gaan nog geen optie. Carl is in goede handen. De kans blijft dat het ineens afgelopen kan zijn. Donderdag wordt zijn canule weer gewisseld. Een spannend moment voor hem. We wachten het maar even af. Als het moet, kunnen we snel in Hanoi zijn. Elke dag heeft onze maatschappij een vlucht naar Amsterdam.

Morgen op pad?

Thanh Hoa 24-12-2018

De fietsbroek is aan. Wientje, moeder van Bart, zou vandaag 88 geworden zijn. Zo het ontbijt en vertrekken, met haar in gedachten.
De hoteleigenaresse rijdt een stukje met ons mee op de brommer. Ze vraagt voor ons of we een doorsteek mogen maken (in de verte zien we al ons weggetje al liggen) over verboden mllitair terrein, maar de wacht is vandaag onverbiddelijk. Dus fietsen we een dikke 10 km om. We doen onze mondkapjes om, want we km lang wordt er langs de kant van de weg gesteenhouwd. De mooiste ornamenten worden gemaakt, maar voor ons betekent het veel stof.
Na een dag mooi fietsen langs hele kleine weggetjes en bospaadjes arriveren we in Thanh Hoa. We raden weer hoeveel km we gefietst hebben. Jan zit het er dichts bij, dus het laatste slokje wijn of bier dat vanavond over blijft, is onze regel, is dan voor hem. De kilometer teller zegt 79 km voor vandaag. En dat voor de eerste dag.
We vinden om de hoek van de kathedraal een mooie kamer op de 12e verdieping in Khachsan Trong Dong. Mooi naam, prima hotel waar de fietsen binnen geparkeerd worden, bewaakt door een guard.
In het restaurant wordt voorgedaan hoe we de loempiaatjes zelf moeten vouwen. Je vult ze met vlees, komkommer, ananas, taugé en slablaadjes en doopt ze in een saus. Heerlijk.
Dan maken we nog een wandelingetje. Wat is het druk! Als we bij de kathedraal komen, zien we een waar lichtjes spektakel. Kerstavond! Duizenden mensen tussen 0 en 80 slenteren om verlichte kribbes, grotten, elanden, sneeuwpoppen (!) etc, etc. te bekijken. En dan nog het liefst met het hele gezin en twee Hollandse mannen op de foto! We zijn gewild.

Hai Hoa 25-12-2018

Bart haalt Franse stokbroodjes voor het ontbijt. We hebben een waterkoker op de kamer en ons kerstontbijt bestaat uit zwarte pickwick thee, 2 soorten jam en banaan op brood.
We fietsen de stad uit via een veel te grote vierbaansweg met vnl. brommertjes, langs nieuwbouw wijken in aanbouw. Na 15km komen we in de badplaats Sam Sok. Maar dat valt tegen. Smerig, grote hotels en niets eens ergens een goede koffiemachine. Met wat zoeken omdat de kleine weggetjes niet op onze gps staan, maar wel op Google via de telefoon, hebben we een prachtige fietsdag over kleine, stille weggetjes.
Na 70 km (in volle zon en zuiden wind tegen) belanden we in Hai Hoa. Een foeilelijke kustplaats. We kiezen hotel Victoria en voor het eerst hebben we onze eigen lakens nodig omdat er alleen een vies, vet dekentjes om onder te slapen, ligt.

We bellen voor de kerst met Ma en hebben ook nog Riet en Henk aan de lijn. Ma maakt het goed en het was fijn om haar aan de lijn te hebben.

Als we 's avonds naar beneden gaan om te eten, treft ons het tweede kleine noodlot. Cliffhanger ....
De lift stort tussen de tweede en eerste verdieping een stuk naar beneden. Een flinke klap. Maar gelukkig is de lift beveiligd waardoor de deuren meteen openspringen en wij met de schrik vrij komen.
We eten een heerlijke vis die we nog levend kunnen aanwijzen (prijs per kilo). Het wordt heerlijk klaargemaakt en met kop en staart opgediend. Jan draait toch maar de kop richting Bart. Het oog van de vis, laten we aan het einde van de maaltijd toch maar op ons bord liggen.

Diem Truong 26-12-2018

Vandaag een vreselijke fietsdag met veel vrachtverkeer en stof op de weg, die gelukkig heel erg leuk eindigt. Al hoewel de weg breed genoeg was om veilig te fietsen, is het niet altijd even leuk om met de fiets onderweg te zijn.

We beginnen nog redelijk mooi, maar dan verschijnt al snel de eerste olieraffinaderij, waardoor we bovendien Kilometers om moeten fietsen. Als we die eindelijk voorbij zijn, vinden we een allerliefst en verzorgd koffiehuis, waar we Vietnamese koffie drinken. Het is altijd een kunst om daar heet water bij te vragen (want anders veel te sterk). We worden geholpen door een vietnamese engineer en hebben een leuk gesprek. Hij staat er op onze koffie te betalen.
Als we verder fietsen rijden we langs een ammoniak fabriek. Bijzonder en ook niet leuk. Als we dan in een havendorpje aan komen, denderen de vrachtauto's door het dorp. We proberen een bus te vinden die ons zuidwaarts meeneemt, maar dat lukt niet. Dan maar fietsen. Het is warm en ook heuvelachtig. We zetten flink door en eindigen na 48 km dan in een heel lief kustplaats, waar we een basaal, maar schoon Nha Nghi (betekent lokaal hotelletje) Lam Thinh vinden (12 euro). Ook hier alleen een onderlaken, maar in ieder geval een schone deken en kamer. We zijn blij met ons eigen laken.

We bellen met Jaap Willem die vandaag jarig is. Carl gaat goed. Is opgewekt en eet redelijk. Fijn om te horen. Hij blijft in Groningen. Ze hebben de belangrijkste spullen al verhuisd naar Groningen.

Op de markt in dit leuke stadje halen we bij de ene koopvrouw banaan, bij de ander geschilde ananas, dan sinaasappels, Maria kaakjes (!) en bronwater. 's Avonds gaan we barbecuen. In een gat van de tafel worden brandende houtskooltjes geplaatst en dan kunnen we zelf grillen. We bestellen er salades en rijst bij. Er komt een vol krat bier en een bak ijsklonten naast de tafel te staan. Je rekent af wat je hebt gedronken. Voor een tientje zitten we heerlijk te smullen. Er is WiFi, dus mailen we Jaap Willem een foto dat we op hem proosten.
Terug in ons hotel schrijven we dit verslag en plaatst Jan de foto's van de afgelopen dagen. De fan houdt ons koel.

Thu Thuy (Vinh) 27-12-2018

Vandaag is het fietsen weer een feest. We fietsen 79 km over bijna alleen maar kleine weggetjes door dorpjes, rijstvelden en langs de kust. Het zou beginnen te regenen vandaag, maar dat gebeurt pas als we om 16.30 uur het stadje aan de kust 12 km boven de stad Vinh, binnen rijden.

Langs de boulevard zien we wel veel hotels, maar het is nog niet goed genoeg voor ons. Misschien blijven we hier langer omdat de komende dagen hel veel regen verwacht wordt. We fietsen door (voor Bart te ver door :-( ), maar als hij zich er bij neer gelegd heeft, vinden we een goed simpel hotelletje. Niet voor meerdere dagen, maar voor nu prima. We vinden de prijs te hoog voor deze basale kamer, dus pakken we de fiets weer om door fietsen. Meteen wordt de Engels sprekende baas gebeld en die geeft ons meteen 25% korting, de prijs die we zelf ook redelijk vinden. En dan hebben we het over 12 i.p.v. 16 euro, maar voor de Vietnamezen is dat heel veel.

Met regenjas aan lopen we naar een restaurantje om de hoek. Ze hebben alleen een aal maaltijd soep, met kleine stukjes paling, rijst en heerlijke kruiden. Carl zou dit heerlijk gevonden hebben. Onze gedachten zijn bij hem, omdat hij op dat moment de canule wissel heeft. We smullen en eten ons zat. Dan krijgen we (free, free, free for you, no pay, no pay, thank you, thank you) een borreltje en als toetje een sappige mango en een sinaasappel.
Glimlachend lopen we door de regen terug naar ons hotel. Halen onderweg nog een biertje voor op de hotelkamer.

Jaap Willem mailt dat de canule wissel goed gegaan is. De benauwdheid was vanmorgen ook al weer minder. Fijn. We vallen om 22.00 uur als een blok in slaap.

Vinh 28-12-2018

We fietsen 12 km naar Vinh. Onderweg begint het flink te regenen, dus schuilen we een paar keer. We vinden snel een leuk wijkje, maar de hotelletjes die we op Google map vinden, zijn er niet of alleen voor de lange duur te huur. We crossen de stad door en zien dat het een leuke stad is. We fietsen nog 1 keer ons leuke wijkje in en ja hoor, in een steegje achteraf vinden we Nha Nhigi Bich 2. Een basaal hotelletje, waar we op de bovenste (4e verdieping) een kamer met balkonnetje (door de vele regen helaas ongebruikt) vinden. We worden weer alleraardigst verwelkomd. Wat zijn die Vietnamesen toch een lief volk.

Tussen de buien door verkennen we de wijk en doen een middagslaapje. Dan komt een verslag van Jaap Willem binnen over de canule wissel van Carl. Nadat hij gisteren vanuit het ziekenhuis berichtte dan alles OK was, bleek toch bij het 'uitliggen' dat Carl toch wat benauwd was en trage hartslag 30-35. Wat vocht achter de longen? Morgen naar de huisarts met broer Fokke die dan naar Groningen komt. Jaap Willem gaat de nachtdienst weer in. Deze nacht heeft Carl, weer thuis bij Jaap Willem, weer goed geslapen, minder benauwd door iets rechter op te slapen. Volgens JW werd Carl weer opgewekt wakker. Wordt vervolgd ...

Wij vakantievierder verder :-).

vervolg 29-12-2018

Bij het even wakker zijn om 4.30 uur ziet Bart dat er een mailtje van Carl net binnen is gekomen. Cliffhanger ...

Het is een erg goed bericht. Carl is met Fokke bij de huisarts geweest. Geen vocht meer bij de longen. De benauwdheid kwam van de vieze buitenhuis die nu weer vervangen is. Hij is opgelucht. Wij ook. Carl is zelfs met zijn eigen auto terug naar Groningen gereden. Hij schrijft zelfs 'de eerste dagen nog bij Jaap Willem blijven'. Dus weer terug naar de Veenhoop mogelijk? Wij slapen weer lekker verder tot 8 uur.
We laten het hotel 2 eitjes koken, die we gisteren samen met wat fruit en bruin (!) brood kochten, en ontbijten op de hotelkamer. Het heeft de hele nacht geregend en ook vanmorgen hoost het nog. Als de regen iets minder is, lopen we naar ons koffiehuisje van gisteren. We hebben de IPad en Surface mee. Jan mailt zijn zus Riet, die we wellicht in Danang zullen ontmoeten. Bart schrijft dit verslag. Wat een heerlijk rustig leventje zo.

Dong Hoi 30-12-2018

Het is vanmorgen droog! Maar ook fris. 13 graden. Hoezo tropen?
We hangen de natte schoenen voor de fan en gaan na het ontbijt naar onze vaste koffiestek. Zelfde ritueel. Ze weten wat we willen drinken, waar we willen zitten en welke stoelen we graag hebben :-).
Om 12.30 uur hebben we de bus 200 km zuidelijker. De Engelssprekende jongen van het hotel die het voor ons geregeld heeft, heeft vandaag geen dienst, maar komt toch op zijn brommertje naar de bushalte! 1 fiets past achter in de laadruimte. De 2e niet meer. Een omstander komt meteen helpen, maar duwt zo ruw dat iets bij het kettingblad breekt. Bart zijn fiets gaat nu op de achterbank. In de bus moeten we even flink onderhandelen en betalen w.s. een tientje teveel (à la :-) )
In Dong Hoi aangekomen is het 3 graden warmer en miezert het. We vinden een mooi hotel met prachtig uitzicht over de baai.
Op Google zoeken we een wasserette, maar die blijkt daar niet te zitten. We zijn zo stom geweest om teveel op Google te vertrouwen :-(, dus zijn niet op de fiets gekomen. Dat betekent met onze was veel lopen doordat we telkens naar andere straten gestuurd worden. Maar dan ... o zo lief ... loopt iemand van de apotheek mee naar een winkeltje van sinkel. Zij kunnen de was doen. Met hongerige maag vinden we een Koreaans restaurant, dat echter slechts 1 gerecht beschikbaar heeft. Het is weinig, wel lekker, en aangevuld met een kwarktaartje en koffie op de hotelkamer is het genoeg. We kijken nog even vanuit ons bed, naar de veranderende lichtjes van de brug over de baai en vallen dan in slaap.

vervolg 31-12-2018

Dit stadje bevalt ons zeer. Heel verzorgd, rustig en toch stads. Het leukste van de manier waarop wij reizen is gewoon in een stadje zijn. Niet gepland een beetje rondlopen/fietsen en maar zien wat we tegenkomen. En het mooiste is dat je dan ook nog een doel hebt: een koffietentje, een wasserette, een winkeltje met lijm om de gebroken plastic bescherming van Jan zijn kettingblad te repareren, een mangojuice, een warm plekje met uitzicht op straat waar we kunnen computeren en meer van dit soort grootse doelen ;-).

We willen hier wel een paar dagen blijven. We checken nog niet uit, maar gaan eerst op zoek of we iets nog mooiers kunnen vinden. We fietsen wat rond en vinden al snel een prachtige hoekkamer met grote ramen uitkijkend over zee en de baai. Met grote zachte bedden, een bureautje, airco die ook kan verwarmen en ontbijt. 20 euro. De fietsen kunnen in de garage. Perfect.

Deze oudjaarsavond bestellen we een fles Chileense Cabernet Sauvignon. Voor het eerst sinds drie weken weer aan de wijn. Smaakt goed :-). Om 0.00 uur proosten we met een glaasje water op de rand van ons bed op het nieuwe jaar.

vervolg 01-01-2019

Om 6.00 zijn we beide wakker. Onze kamer is op de 11e etage. Op de 12e wordt het ontbijt voorbereid. Vandaar dat we wakker werden.
Het is nu 0.00 uur in Nederland. Halfslaperig sturen we Jaap Willem een mailtje om hem en Carl alle goeds te wensen. We bellen maar niet, we vermoeden dat hij nachtdienst heeft. Hoe zou het met Carl zijn?

Overdag laten we de fietsen soppen, repareren we Jan zijn kettingblad en vetten we de ketting in. Loopt weer gesmeerd. Het regent vandaag veel dus duiken we een cafeetje in en bewerkt Jan de foto's en zet ze in dit verslag. We bellen met Ma en hebben een heldere lijn via het internet. Het nieuwe jaar is ook voor ons, lekker rustig begonnen.

Hué 02-01-2019

Bij het wakker worden, bespreken we of we vandaag verder reizen, of morgen. Dit hotel (Anh LInh 2) is wel één van de mooiste hotels die we tot nu toe hebben. Prachtig uitzicht, grote kamer, schoon, goede plek voor de fietsen. Dong Hoi, de stad die in 1975 helemaal plat gebombardeerd is en vanaf de grond weer opgebouwd, is prettig. Dus alle reden om nog te blijven. We stemmen tegelijkertijd en besluiten beide om toch weer door te gaan. We hebben wel zin om weer te fietsen en Jan zijn schouder houdt het goed, tot nu toe.

We fietsen langs grote boulevards waar volop resorts langs de kust in aanbouw zijn en komen dan op kleine onverharde weggetjes terecht. Daarmee vermijden we de grote 1A snelweg. Fijn om onderweg te zijn. Maar dan gaat het regenen en de onverharde wegen worden steeds (oranje) modderiger. Het fietsen wordt ook zwaarder. We besluiten na 40 km naar de grotere asfalt wegen uit te wijken. Maar uiteindelijk kunnen we niet om de A1 heen. Bij het kruispunt laten we onze fietsen schoon spuiten en eten we een fried rice. Afgezien van de drukte (die valt ons nog mee), willen we niet verder fietsen vanwege het opspattende regenwater van de voorbij rijdende (vracht)auto's en bussen. We proberen grote bussen aan te houden, maar zij nemen geen fietsen mee. Bart heeft het ook koud, dus fietsen we toch maar weer een stukje door. Over 20 km is de oude grens tussen Noord (communistisch) en Zuid (kapitalistisch) Vietnam. Wellicht zijn daar hotels en stoppen toeristenbussen daar. Maar na een aantal km, lukt het toch een bus aan te houden die ruimte probeert te maken voor de fietsen. Na veel proberen, past 1 fiets onderin. De tweede fiets dan maar in het gangpad, hoewel dat eigenlijk niet mag. We betalen ze flink (voor vietnamese begrippen; 20 euro voor 125 km), maar zijn blij en vinden het fijn voor hen. We slaan de oorlogsgrens over en gaan meteen door naar Hué. Hier waren we 10 jaar geleden 1 dag.
De laatste 12 km moeten we nog fietsen. In het donker. In de regen. Maar deze stoere jongens doen het gewoon :-). We gaan rechtstreeks naar het centrum, waar heel erg veel hotelletjes zijn. We willen een hotel met verwarming (airco die behalve koud, ook warm kan blazen). We vinden na een half uur rondfietsen en -vragen/kijken het Canarie Boutique Hotel. Een kleine kamer, maar zeer verzorgd, goede plek voor de fietsen, super vriendelijke staff, inclusief ontbijt en mèt verwarming. 20 euro. Morgen maar weer verder kijken.
Na een warme douche, lopen we de stad in om te eten. Overal bars met luide muziek en heel veel restaurants. En slenterende blanke toeristen. Terwijl we zelf niet anders zijn, ervaren we het toch als een kleine cultural shock. De kamer is gelukkig lekker stil. Met 65 km in de benen en een warme kamer, gaan we slapen.

vervolg 03-01-2019

Om 12.00 moeten we uitchecken, dus nog mooi de tijd om een hotel met een grotere kamer te zoeken. We blijven hier een paar dagen, dus is het wel de moeite waard om nog iets beters te zoeken. Het regent weer, dus kopen we eerst grote poncho's, want we willen wel met de fiets gaan zoeken. Leve de vrijheid. We beginnen langs de rivier even bij het toeristische centrum. Het eerste prachtige hotel vinden we te duur, het 2e is ook prachtig de helft goedkoper, maar de kamer die wij willen heeft hog een oude airco, dus zonder verwarming. We fietsen terug naar het centrum. Als het bijna 12.00 uur is komen we terug bij ons Canary Boutique Hotel. Er is op de 5e etage een grote kamer vrijgekomen, met aan drie kanten ramen. Met verwarming. We boeken het voor 3 nachten.
We bellen met vrienden en familie via internet om ze een gelukkig 2019 te wensen. Jaap Willem vertelt dat het goed met Carl gaat, dat hij nog wel voorlopig in Groningen blijft en wat hem betreft langer. Maar misschien wil Carl aan hetr eind van de week toch weer terug naar zijn eigen huis.

vervolg 04-01-2019

We pakken de fiets en gaan eerst naar het station. De treinreis door de bergen naar Danang herinneren we ons nog van 10 jaar geleden. Dat willen we nog wel een keer. Maar de fiets kan alleen mee met de 7.00 uur trein en wellicht moeten we die van te voren afgeven (?). Helaas dus. We fietsen door naar de verboden stad (Hué was keizerlijk hoofdstad 1802-1945). Lang leve de fiets! We gaan echter om de dikke muren heen (2 km). De cultuur laten we voor wat het is, dus gaan niet de poort door en de paleizen in. Fietsen mogen daar ook niet in. Een goede reden om een koffietentje te zoeken. We genieten van de warmte van de gastvrouw en haar koffie. We hebben weer twee fijne doelen: een bepaald schroefje voor Jan zijn fietstas en een nagelknippertje :-). De koffievrouw helpt meezoeken naar het beoogde schroefje in de winkel aan de overkant. Beide boodschappen slagen vandaag!
Na lunch en middagslaapje, wandelen we de stad in (het is inmiddels droog en 21 graden geworden). Bij de rivier laten we ons 9na wat onderhandelen) verleiden om voor 2 euro over gezet te worden (we zijn de enige passagiers). Dan zijn we bij de lokale Dong Ba markt. Lekkere bende met kleding, fruit, vis, vlees, schoeisel etc. We slenteren de markt over en de zijstraten door en wandelen 2 km terug. We boeken een bus voor zondag naar Danang.

Van Carlien (Barts zus) die vanuit Londen een paar dagen bij Carl is, begrijpen we dat het nog steeds goed met Carl gaat (wel weer wat zwakker en magerder) en dat hij na het weekend besluit of hij terug naar de Veenhoop wil. Mooi bericht dus.We eten bij de Indiër en drinken 'thuis' nog een lokaal Huda biertje.

vervolg 05-01-2019

Na het ontbijt met brood, bananen pannekoek en fruit (o.a. passievrucht) pakken we de fietsen om naar dè pagoda (boeddistische tempel) aan de rivier van Hué te fietsen (6 km). Mooi en achterin de tuin, ondanks de vele toeristen, sereen. We luisteren naar het uitstervende geluid van de gong.
Daarna fietsen we door via kleine weggetjes en langs kanaaltjes. Tussen de huizen/huisjes zien we heel veel tempeltjes. Met een omweg komen we weer terug in de stad, waar we een stokbrood ei met een smoothie eten. 's Avonds pakken we weer de fiets om bij een vegetarisch restaurant de lekkerste gerechten te eten. Smullen.
Thuis vinden we een mail van Carl dat hij weer terug gaat naar zijn eigen huis. Hij heeft daar ook zijn afspraken (o.a. filosofie, Probus, huisarts). Twee uur later het bericht van Jaap Willem dat hij toch de winter maar in Groningen blijft. Blijkbaar heeft hij Carl overgehaald. In ieder geval gaat het hem goed!
Bart werkt even en stuurt een 2019 gelukwens naar zijn klanten (reclame :-)).

Morgen naar Da Nang. We googelen vast wat opties voor hotels/appartementen. We denken nu daar een week te blijven. We hopen 12 januari Riet (oudste zus van Jan) te ontmoeten die een cruise aan het maken is.

Da Nang 06-01-2019

Vlak bij ons hotel is de verzamelplaats voor de bus naar Da Nang. Van hieruit gaat een minibusje naar de sleeper bus (met ligstoelen, drie rijen stapelbedden). Wij fietsen achter het minibusje aan. De chauffeur houdt ons goed in de gaten. Het is gelukkig maar 10 minuten fietsen. Bij de bus aangekomen, is het passen en meten om de twee fietsen onder in de bus te krijgen. Ze moeten wel boven op elkaar liggen, maar met bescherming er tussen, zorgt Jan dat ze goed liggen.
Na 3 uur door tunnels en bergen/heuvels komen we om 16.00 uur in het centrum van Da Nang aan. De fietsen komen heelhuids de bus uit. We fietsen door wat wijken op zoek naar een hotel. Na anderhalf uur kiezen we een op het oog kleine kamer op de 6e etage, aan de achterkant. Prima voor nu. Morgen verder zoeken voor iets voor langere tijd.

's Avonds, als we op zoek gaan naar een restaurant, lopen we langs Shjmily House appartementen. Die bevallen ons niet, maar ze hebben ook een appartement bij het strand in een flat van 41 verdiepingen, op de 17e etage. De moeite waard om te gaan kijken. De baas wordt gebeld en komt ons met de auto halen om het te berichten. Het is ongeveer 4 km van dit centrum van Da Nang vandaan.
Het appartement is 60m2, heeft 2 slaapkamers, 2 badkamers, een grote woonkamer met open keuken en een balkon met uitzicht over de stad. 40 euro per nacht. We doen het en spreken morgen om 10.00 uur met ze af bij de parkeergarage onder het gebouw.

We worden weer keurig terug gereden en eten nog een kippenpoot met rijst en wat tomaat en komkommer. Niet bijzonder.

vervolg 07-01-2019

Bart haalt weer banaan en stokbrood voor het ontbijt op de hotelkamer (nog steeds prima ontbijten samen met 2 soorten jam en Lipton thee). Dan fietsen we over 1 van die geweldige lange bruggen en ontmoeten de beheerders van het appartement. We stallen de fietsen in de giga parking onder het gebouw tussen de honderden brommertjes.
Na koffie en lunch lopen we naar het strand, dat verrassend dichtbij is en zwemmen deze reis voor het eerst in zee. Heerlijk warm water en lekkere golven. We huren 2 ligbedden en liggen vnl. in de schaduw. Vakantie!
Om 22.26 houdt Jan de ogen niet meer open en gaan we slapen. We doen nog wel het dekbed van de tweede slaapkamer over onze matras, dat ligt wel wat zachter. Wat een keiharde matras!

vervolg 08-01-2019

We slapen toch goed op de iets minder harde matras. Na het ontbijt (met Duits bruin brood dat we gisteren kochten bij de Duitse slager die we op de kerstmarkt in Hanoi al zagen). We Skypen met zus Riet die op zee cruist, om af te spreken voor a.s. zaterdag, als we elkaar ontmoeten. Het plan is nu dat we dan samen naar Hoi An gaan. Wij fietsen daar al een dag eerder naar toe en zoeken een hotelletje uit. In Hoi An gaan we met z'n drieën een fietstochtje maken.
Na de Skype, fietsen we 4 km naar het centrum, drinken er koffie, lunchen er, etc. etc. 
Terug bij ons appartement, halen we de zwembroeken en gaan we naar het strand. Er zijn liveguards want de stroming is vandaag van het strand af. Je mag niet ver de zee in. Wel wat overdreven want het water komt de eerst 40 meter net tot knie hoogte. Maar we houden ons keurig aan de regels.
We eten de lekerste garnalen en horen dan overal voetbal gejuich. Vietnam speelt tegen Irak. Weer een onrustige nacht of hebben we er op onze 17e verdieping in deze hotelwijk, niet zoveel last van?
Jaap Willem mailt dat hij zich zorgen maakt over Carl. Hij wil weer terug naar zijn eigen huis (verveelt zich o.a. in Groningen) maar JW vindt het beter dat Carl bij hem blijft. Als mantelzorger moet hij telkens als Carl het alarm weer per ongeluk ingedrukt heeft en niet reageert op mailtjes/appjes/smsjes, er naar toe rijden. Tot nu toe was er dan niets aan de hand. Ook zijn apatisch (Carl noemt het zelf luie) gedrag en slecht voor zich zelf zorgen, baat hem zorgen. Suggereert zelfs zijn autosleutels af te nemen. Later mailt hij dat de zorg en boosheid weer wat weg genomen is, en dat Carl toch naar zijn eigen huis gaat. We waarderen Jaap Willems zorgen en zorg ontzettend en laten hem dat nogmaals weten.

vervolg 09-01-2019

Het voetbal gejuich viel mee. We slapen goed. Als Bart om 4.30 wakker is, leest hij een mail van Carl en daarna Jaap Willem. Ze zijn het blijkbaar eens dat Carl toch terug gaat naar De Veenhoop. Fijn voor hem. Maar de zorgen van Jaap Willem zijn niet weg. En Carl lijkt het te negeren. Bart mailt hem dat.
We gaan na het ontbijt naar het strand en laten onze buiken licht verbranden. We onderbreken onze ligbedden-strandsessie voor een fried rice, gaan dan snel weer terug.
Na de douche gaan we uitzoeken of er een lokale bus naar de stad gaat. Bus 12! Ineens zijn we in de heerlijke hectiek van Da Nang. De bushalte voor de terugweg vinden is iets lastiger, maar na een blok van 1 km omlopen, zien we tot onze verrassing de bushalte daar waar we een half uur eerder vlak bij waren. Zo leren we de stad wel kennen :-).
Voor het slapen gaan doen we nog een was, die mooi op ons balkon kan drogen.

vervolg 10-01-2019

We maken een strandwandeling richting de stad. Het eerste gedeelte mooi, maar hoe dichter we bij het centrum komen, hoe viezer het strand. Dus verlaten we het strand, pakken een bus naar het centrum en kopen een ...

We hebben een verouderde Ipad 2 en een Surface tablet met strepen op het beeldscherm mee. Daar mag iets mee gebeuren als ze in de fietstassen meehobbelen. Jan vindt een lichtgewicht Dell laptop voor weinig geld en na lang aarzelen kopen we die maar niet. Dan lopen we een rondje, drinken een mango Smoothie en kopen hem dan toch. We onderhandelen over de prijs en krijgen er een gratis muis bij. Bart gaat in Hoi An de Ipad verpatsen.
Thuis gaan we vast inpakken, want morgen weer op pad. De kou en regen is nu echt uit de lucht, dus tijd om de warmere kleren weg te doen. Dat haden we ook al gepland dus uit Nl kleding meegenomen die weg kan. We gooien een oude gele fleece, een paar oude schoenen, een hobbezak broek van Bart en nog wel mooie lange broek van Jan, een vale dikke polo, een wit T-shirt, een vrij dik blauw overhemd weg. Dat scheelt in ruimte en gewicht.

Hoi An 11-01-2019

Carl mailt terug (Bart leest het als hij even wakker is om 4.00 uur; gaat hij niet meer doen) dat we ons met onze eigen zaken moeten bemoeien. Hij wil niet dat we iets over zijn wel/niet autorijden zeggen en over zijn slechte eten. Hij is bljkaar de oude weer. Jaap Willem reed gisteren achter hem aan van Groningen naar Friesland en vond dat hij redelijk goed reed. Zegt dat hij beter de drukte kan vermijden. Maar Carl wil geen adviezen. Liever zou ik (Bart) zien dat hij zo verstandig is om goed eten te laten bezorgen en alleen op de kleine bekende wegen te rijden. Maar ja ...

We bellen de appartement-vehuurster die om 10.00 komt. Uitchecken duurt lang. Terwijl wij buiten bij onze fietsen wachten voor de laatste afrekening (zij betalen de garage), doen zij nog hun eigen dingetjes in het appartement. We kennen het van eerder in Vietnam. Eerst hun eigen dingen doen. Heel irritant.
Waar we 10 jaar geleden via een mooie scenic route naar Hoi An fietsten, is nu een grote weg gekomen, met veel verkeer. Gelukkig is het maar 25 km, waarvan we de laatste 10 km via kleine, soms onverharde weggetjes fietsen.
In Hoi An vinden we na wat rondfietsen en bezichtigen (leve de fiets!) in een klein steegje, uitkijkend op een poel met kwakende kikkers, in hartje centrum, Flamingo Villa Hoi An. Een schoon klein familie hotelletje met een koele kamer op het noorden met balkon. We regelen twee stoelen en een tafel op de kamer er bij en na een korte siësta verkennen we de stad.

's Avonds lopen we over de nightmarket, eten we inktvis in een familierestaurantje, en bewonderen we alle lichtjes op bruggen, in bootjes, op de kade en door kaarsjes op het water. Leuke stad! Leuk om morgen en zondag hier met Riet te zijn.

vervolg 12-01-2019

Terwijl Jan vanmorgen op de hotelkamer blijft, gaat Bart op zoek naar een mountainbike verhuurder. We willen zondag voor Riet een goede fiets huren voor een tocht door de rijstvelden. Na rondvragen (vraag maar in die en die buurt naar mr. Quin), vindt Bart inderdaad in een klein steegje een fietsverhuurder met wel 30 oude mountainbikes. Zondag kan Riet er één uitkiezen. Daarna fietsen we (met een oud barrel van het hotel voor Riet, om straks samen terug te fietsen), naar het busstation en gaan Riet ophalen in Da Nang.

We ontmoeten Riet op het plein voor het theater, waar de shuttle bus van haar cruiseschip stopt. Een hartelijk weerzien. We geven les in go-with-the-flow oversteken tussen 50 brommertjes. Riet is een snelle leerling!
Op de markt, drinkt Riet een maag-veiige verse jus'd orange en Jan en Bart een mango Smoothie met ijs waar ze inmiddels aan gewend zijn. Via de katholieke kerk en de rivier lopen we naar de bushalte voor de lokale bus naar Hoi An. We genieten van het enthousiasme van Riet. Als we bij de bushalte staan biedt een taxischauffeur aan om ons voor 8 euro naar Hoi An te rijden, maar Riet verkiest de lokale boemelbus. Veels te leuk inderdaad.

In Hoi An, fietst Riet moedig op haar barrel, terwijl wij op onze Koga's sjoeven, naar het hotel. Bij Flamingo Villa valt de mond van Riet open als ze haar hotelkamer ziet. Een hoekkamer, schoon, groot, verzorgd, strakke lakens, uitkijkend op poel en rivier en op het zwembad(je), in het centrum, maar dan in een rustig steegje. Voor ons is het ook een heel mooi hotel, maar we zijn blijkbaar 'spoiled'. We vinden het al gewoon. Door als twee reisleiders met Riet door Vietnam te lopen en te fietsen, realiseren we ons weer het bijzondere van onze reis. Dank Riet!
Hoi An is 's avonds, zoals we gisteren al zagen, een heel bijzonder plaatje met al die lichtjes overal. Voor Riet natuurlijk prachtig om te fotograferen. Maar ook van het gewone Vietnamese leven, maakt ze prachtige foto's.

Riet trakteert ons op wijn en bier in een restaurant aan de rivier, waar we heerlijk en gezellig eten. Als toetje eten we bij een straatstalletje Thaise bananenpannenkoek (veel lekkerder dan gisteren) en in luie stoelen aan de kade drinken we dan nog een espresso. Voldaan terug in het hotel wensen we onze buurvrouw een goede nachtrust.

vervolg 13-01-2019

Riet maakt voor het ontbijt al een ommetje en maakt vast mooie foto's. Samen ontbijten we en dan gaan Bart en Riet de mountainbike halen. we proberen onderweg een ansichtkaart voor Ma en zoon Richard te kopen, maar de verkoper vraagt zo belachelijk veel voor een kaart dat Bart besluit door te lopen. Later op de dag vinden we toch nog een andere plek voor ansichtkaarten, die in Vietnam nauwelijks te vinden zijn.

Dan halen we Jan op bij het hotel en maken we een fietstocht van 25 km door de rijstvelden, door dorpjes en over grote en kleine paden/wegen. Riet maakt op die manier mee hoe wij reizen. Dat wilde ze ook graag. Wij vinden het erg gezellig. Op de terugweg vinden we nog briefkaarten voor een normalere prijs :-).
Om half 2 zijn we weer terug, lunchen nog samen en om klokke half drie staat de taxichauffeur bij het hotel om Riet terug naar de haven te brengen. Vanmiddag vaart ze naar Saigon (1 dag op zee), blijft daar een dag (kan ze mooi oefenen met go-with-the-flow :-) ) en vaart dan terug naar Singapore waar haar cruise eindigt.
We zwaaien haar uit. Het was een bijzondere en liefdevolle ontmoeting, waar we Riet een touch of Vietnamese live zoals wij fietstoeristen dat doen, konden laten proeven.

Bart duikt het zwembadje in en 's avonds eten we bij de Indiër. Blijven we nog wat dagen in dit hotel of ...? De morgen zal het leren.

Tam Ky 14-01-2019

Hoewel Hoi An en het hotel goed bevallen, zijn we het er snel over eens: kom laten we weer op pad gaan. Bart gaat eerst nog proberen onze IPad2 te verkopen. Na wat zoeken, onderhandelen, terugfietsen zodat Jan de Ipad kan opschonen, weer terugfietsen, zijn we de Ipad kwijt voor 1,3 miljoen dong  We zijn tevreden met deze 53 euro.
Het is een van de mooiste fietsdagen tot nu toe. Zodra we Hoi An uit zijn, is het 50 km over een smal weggetje door de rijstvelden en dorpjes en vlakbij de zee. Alleen maar rechtdoor. Mooi weer (26 graden), perfect fiets weer dus. De lunch komen we niet tegen, maar uiteindelijk eten we (voor het eerst) een heerlijke rijstpap. Een nieuwe ontdekking.

Als we Tam Ky binnenfietsen (een kustplaatsje met mooie stranden) zien we 1 dodelijk saai resort, duur en in verval, en het andere resort goedkoop en erg vervallen. We fietsen twee km terug, waar we een hotelletje aan zee zagen, maar dat is ook niets voor ons. Daarnaast zit nog een andere hotelletje, maar de eigenaresse is een boze bitch. Ze spreekt geen engels, wil dan met iemand bellen en graait ongevraagd in Jans tas. Zij belt met iemand die engels spreekt, maar blijkbaar is het allemaal erg ingewikkeld De kamer die we willen is niet opgemaakt, zij begint er aan. Na een telefoontje stopt ze, wil ons in een andere kamer. Bart wil volhouden, Jan wil meteen weg. Wij krijgen ruzie. Terwijl we vanmorgen nog tegen elkaar zeiden hoe fijn we het samen vonden gaan. We fietsen 8 km van het strand naar het stadje. Het wordt al donker. Bij het binnenrijden vinden we meteen een goedkoop sober hotel langs een kanaal. Prima plek voor 1 nacht. De ruzie is ook weer weggeëbd. We willen eigenlijk voor een lange tijd ergens rustig zitten, maar voor nu is dit goed.
Van Carl krijgen we bericht dat hij het goed heeft in zijn eigen huisje.

Qui Nhon 15-01-2019

Jan heeft vannacht veel wakker gelegen en bedacht dat de trein die we eerder vanuit Hué niet namen, omdat die zo vroeg ging (7.00 uur), wel fietsen mee nam. Die trein zou rond 11.30 uur hier in dit stadje moeten zijn en dan doorgaan naar Saigon. Dus 4 uur later in Qui Nhon zijn! Ideaal, zeker ook omdat we met de fietsroute telkens op de 1A snelweg zullen stuiten. Bart gaat na het ontbijt kaartjes kopen en fiets-meename regelen. Met slechts een kwartier vertraging komt de dieseltrein het station binnen rijden. De fietsen worden voor ons in de laatste wagon ingeladen en wij hebben een eigen coupé met ligbedden. Als we 4 uur later in Dieu Tri aankomen, moeten we in het kantoortje natuurlijk nog 80 cent voor het uitladen betalen voor we de fietsen mee krijgen (Bart betaalt de helft). Dan fietsen we langs een lelijke drukke weg (het wordt al donker), dus we maken tempo. Het regent een beetje. We rijden in Qui Nhon recht op de zee aan en belanden in een zijstraatje, op de zee uitkijkend met groot balkon en een kleine kamer: Au Lac Hotel. Goed verzorgd lief familie hotel. We krijgen een extra stoel voor op het balkon. Om de hoek wordt veel op straat gegeten. We zitten blijkbaar in een leuke wijk. Wij duiken eerst de zee in. 's Avonds zitten we weer op die peuter krukjes en eten de heerlijkste rijstblad loempia. Vers voor ons klaargemaakt door een vrouw, omringd door haar gasten. Ze zit daar als een vorstin met kleine koekenpannetjes om zich heen en kijkt voortdurend of we tevreden zijn. Het tweede deel van de maaltijd doen we ergens anders. Als het begint te hozen, vlucht iedereen naar binnen. 's Avonds is het 21 graden, heerlijk. Als het droog is, lopen we terug naar ons hotel. Leuke stad is de eerste indruk.

Bai Xep 16-01-2019

Bij het ontbijt op de hotelkamer zijn we het meteen eens. Het is een mooie kamer, we lopen in 2 minuten naar het strand, de stad is leuk om verder te verkennen, maar ... we verlangen naar een stillere plek. En voor een langere tijd. Dus hop, de fietstassen weer inpakken, uitchecken en zuidwaarts. We fietsen een klein stukje om zodat bij de super supermarkt Big C nieuwe jam, espresso zakjes, cakejes, nootjes etc. ingeslagen kan worden, voor als we een plek voor langere tijd vinden. We pinnen weer miljoenen.
We moeten 12 km flink klimmen en dalen om de plek die we uitgezocht hebben te bereiken. In een baai liggen enkele resorts, maar ook een backpackers hotel, dus vast ook kleine restaurantjes, zodat als we in een resort terecht komen we niet 'opgesloten' zitten en afhankelijk zijn van hun keuken. Dus het proberen waard.
Het laatste stuk fietsen we over een grote weg. Wel vrachtverkeer maar veilig en goed te doen.

Casa Marina Resort is zo'n plek die we gewoonljk voorbij zouden fietsen. Maar op booking.com zagen we een aanbieding met 70% korting. Zal wel de minste kamer zijn, maar we gaan toch maar even kijken. Inderdaad is het de kamer die niet op zee uitkijkt. Maar wel mooi. Bart is nog niet tevreden en we vragen om de bungalow aan het strand te laten zien. Die is prachtig, die willen we! De prijs valt mee. Als ze beloven dat ze ook nog een hoge tafel met twee stoelen er bij zullen zetten, onderhandelen we verder over de prijs. We zeggen toe dat we 5 nachten zullen blijven en onderhandelen er dan nog 3 miljoen per nacht van af. Voor 46 euro per nacht zitten deze heren super lux incl. ontbijt. De koning te rijk. Via het strand lopen we 100 meter naar het gehucht/dorpje, dat bestaat uit een paar steegjes. Daar, aan het strand, zit ook het backpackers hotel. Precies wat we hoopten.
We duiken de woeste zee in. Schrikken wel van de heftigeheid van de golven, maar de stroming in naar het strand toe. Veilig dus.
Met het geluid van de golven vallen we in slaap.

vervolg 17-01-2019

De hele nacht en de ochtend hoost het. Fijn geluid als je droogt zit. Wat een prachige plek om met dit weer te verblijven. Met de paraplu van het resort lopen we naar de ontbijtzaal, waar een uitgebreid buffet klaar staat. We nemen de cakejes mee voor bij de koffie in de hotelkamer. Terwijl de schoonmakster onze kamer doet, schrijft Bart het verslag en gaat Jan de foto's opladen.
Het blijft bijna de hele dag flink regenen. De zee is te woest om in te zwemmen, dus blijven we in ons bungalow. Wat boffen we met deze plek. En wat een prachtig uitzicht met die hoge golven die ovder de kop slaan.
Als het even droog is, lunchen we in de steeg van het dorp. 100 meter lopen over het strand en dan de steeg in. We aten er gisteren al. Dit wordt onze vaste stek, denken we nu. 's Avonds eten we er weer. Er zijn nog twee eetplekken in het dorp, maar dat ziet er minder fris uit. We kunnen ook met uitzicht op zee eten bij het backpackers hotel/restaurant, maar dat doen we later nog wel. Dit lokale bevalt ons wel. In een winkeltje naast het restaurant worden de biertjes gehaald voor bij het eten. We nemen nog 2 mee voor vanavond laat en gaan gauw terug voor het weer gaat regenen, naar onze fijne bungalow.

vervolg 20-01-2019

18, 19 en 20 januari 2019
Lezen, zwemmen (de laatste 2 dagen als het wederom mooi weer is), belasting betalen (BTW 4e kwartaal deden we al eerder), lezen, slaapje, computeren, lunchen, eten (pizza uit de houtoven bij het Backpackers hotel/restaurant), wandelingetje over het strand, slapen, lezen, eten, fiets poetsen en ketting smeren, slapen, lezen, eten etc.
Carl mailt dat hij naar de supermarkt geweest is om eten in te slaan ivm de voorspelde vrieskou. Ook heeft hij zijn rode knop niet meer om zijn nek, zodat hij niet per ongeluk alarm kan slaan. Allemaal geruststellende berichten.
Morgen maar weer op pad. Laten we Saigon links liggen of toch even er naar toe. We zitten bijna op de helft van onze reis. Willen we Thailand nog langere tijd in? Vietnam bevalt ons nog steeds erg goed. Alle opties blijven nog open.

Tuy Hoa 21-01-2019

Na het rijkelijke ontbijt-buffert, van waar we heerlijke gebakjes meenemen voor onderweg :-), fietsen we vandaag zo'n 80 km met windje rug. Het grootste deel over een niet al te drukke kustweg met prachtige uitzichten. Het is warm, maar fietsend goed te doen. Tot we 12 km over de 1A moeten. De vluchtstrook is redelijk breed, dus we doen het. Mondkapjes maar weer op. Zodra we weer een klein weggetje kunnen fietsen, verlaten we de snelweg en fietsen het dorpje Tuy Hoa binnen. Meteen zien we een gloednieuw hotel. Het blijkt deze week net open. Mooie kamer, wel aan de weg, maar gelukkig niet druk. Nog niet zo goedkoop geslapen. Na een douche en schouderkloppen omdat we zo goed gefietst hebben, vinden we aan de kust een restaurant waar ze voor ons willen koken. Het is allemaal erg verlaten hier. We eten niet veel want niet echt smakelijk. Terug naar het hotel vinden we nog een café waar we onze trek stillen met een pizza. Morgen weer verder.

Nah Trang 22-01-2019

We fietsen naar waar het busstation moet zijn. Maar dat blijkt het kruispunt op de 1A te zijn. Aan de taxi's die er staan, zien we dat dit blijkbaar de opstap plek voor de lange afstand bussen is. We vragen met handen en voeten (en google translate) of we hier goed staan. Al snel komt er een bus naar Saigon, die stopt. Wij willen zo'n 120 km tot Nah Trang mee. Met fietsen onderin de bus. Ze kijken, beoordelen en vragen 1 miljoen (40 euro). Dat is ons te gortig en we laten de bus lopen. We krijgen van de brommertaxi mannen een begrijpende knik. Zij maken ons duidelijk dat 400.000 een goede prijs is. Al snel stopt een volgende bus. Als we vier vingers op steken, vragen zij meteen 500.000 Vietnamese Dong. We gaan meteen acoord en zijn blij dat we van dit lelijke kruispunt weg zijn. We nestelen ons in de ligbedden bus en na 2.5 uur worden we uitgezet bij de afslag naar Nah Trang. We moeten nog 15km fietsen over een kleine, maar drukke weg. Leuk! De GPS brengt ons naar het toeristische centrum van Nah Trang. Wat een drukte en wat veel (chinese) toeristen! Na 1 uur hotelletjes bekijken (zo leren we meteen de stad kennen), besluiten we naar een andere minder toeristische wijk te fietsen. Maar dan vinden we toch in een steeg een mooi C(arpe) D(iem) Boutique Hotel, uitkijkend op een vlakte waar bussen en brommertjes geparkeerd staan. Maar met een mooi balkonnetje. We praten de prijs wat omlaag en zijn tevreden. We vinden Nah Trang wel heel erg druk met sjokkende dikke russen en chinesen.
Het voordeel van al dat toerisme is dat er ook een lekkere Indiër in de stad is, waar we lekkere Vega Curry met Nan brood eten. De nacht is redelijk rustig ondanks de tv/muziek geluiden van de brommertjes bewakers.

vervolg 23-01-2019

Bij het ontbijt besluiten we te proberen met de trein verder te reizen. Tot nu toe de meest comfortabele manier van snel-reizen. We weten inmiddels dat alleen de avondtrein de fietsen mee neemt terwijl wij zelf ook mee kunnen reizen. Maar om laat in de avond ergens aan te komen, willen we niet. Bart gaat dit vanmorgen nog even navragen en anders geven we de fietsen van te voren af. Jan blijft wat lezen op het balkon en googlet een hotel in de buurt van het station.
Als Bart terug is met twee tickets voor de morgen 10.50 uur trein en fietsen die vanavond al gestuurd worden, pakken we in en fietsen op de GPS naar het door Jan uitgezochte hotel. Het blijkt een geweldige leuke buurt met veel restaurants en cafeetjes, zonder de toeristen meute en een fijn ruime hotelkamer (Vivid Boutique Hometel). We verkennen de buurt lopend en om 17.00 uur brengen we de fietsen naar het station. Ze worden vanavond vast vooruit gestuurd. We wandelen terug naar het hotel, vinden een restaurantje waar Jan de eer heeft om als eerste deze reis de hik te krijgen van de hete pepers.
We vallen in slaap met het rustige idee dat we morgenochtend pas laat de trein hebben.

Phan Thiet / Tien Phu 24-01-2019

Bart wilde niet 1 km met beide fietstassen sjouwen, dus regelde hij dat het hotel de tassen met een brommertje naar het station zou brengen. Met als tegenpresentatie 30.000 dong (1,20) en een review op booking.com. We lopen dus zeer relaxt naar het station waar we op een 1-hoog terras nog koffie kunnen drinken met uitzicht op het stationsplein. Als we op de afgesproken tijd de brommer met onze vier tassen zien aankomen, is alles helemaal top. Bart krijgt een lekkere hug van de hoteleigenaar, die het geld niet wil hebben. Bart laat zijn review lezen en de man rijdt helemaal blij weer weg.

De trein arriveert op tijd en we hebben weer een prive 1e klas coupé met vier bedden. De reis van 4 uur (220 km) gaat als een trein. Op onze bestemming (Ga Muong Man/Binh Hung staan onze fietsen keurig klaar (50.000 ... ok ... 30.000 voor het uitladen) en weg zijn wij. We laten Mui Ne, de toeristenbestemming met resorts en rood zand duinen) links liggen en zoeken een plekje voor een paar nachten. Dat valt niet mee. Ook in dit strookje (nog ver van Mui Ne) staan een paar grote hotels/resorts. Alle opschriften, ook in de restaurants zijn in het russisch en inderdaad zien we alleen maar russische gasten. Omdat het al donker wordt, kiezen we Fiore Healthy Resort. Na flink charme offensief waar de twee fietsen goed bij helpen, krijgen we een superior room i.p.v. standard room met nog een flinke korting, op een stille hoek van het grote terrein. We wandelen door de mooie tuin, bewonderen het zwembad en de zee, gaan net buiten het resort eten en vallen beide in een diepe slaap.

5,5 km zuidelijker 25-01-2019

Voor we ons naar de ontbijtzaal begeven, duiken we nog even het zwembad in. Bij het ontbijt buffet kijken we onze ogen uit en weten al meteen, hier weer weg. Iedereen is druk doende de ontbijtborden te vullen met van alles. Wij dus ook. En ls er weer vers fruit is, is het binnen een mum van tijd weer op.
We stappen dus weer op de fiets en zien wel waar we uitkomen. Het is nog 2.5 dag fietsen naar Vung Tau (bij Saigon). We hebben geen haast. Na 5,5 km passeren we Casa Beach Resort. Het ziet er mooi en verzorgd uit, we kijken elkaar aan en besluiten, hoewel we net onderweg zijn, toch maar even te gaan kijken. Het is een klein familie terreintje aan zee, met zwembad., met 1 kamer direct aan zee. Die is voor ons. We boeken 3 dagen met mogelijke verlenging. Het strand is redelijk schoon (echt overal langs de kust in Vietnam vind je heel veel plastic) en er staan heerlijke ligstoelen. We duiken de golven in en pakken 's avonds de fiets om buiten het resort(je) te eten. We belanden bij een restaurantje waar de vrouw met haar kleinzoon snel de lampen aan doet als ze ons ziet fietsen. We krijgen meteen een appetizer (een soort brandewijn; ze wijst op de wekfles waar iets ondefinieerbaars in zit; zij maakt vogel bewegingen; we snappen het niet, lachen vriendelijk en proeven het ... heerlijk!) met nootjes. Het eten is verder niet bijzonder, maar de gulle lach waarmee ze ons als toetje nog partjes watermeloen komt brengen, doet ons smelten. Morgen komen we terug. Is de gril dan aan? wijzen we. De zeegeluiden begeleiden ons in slaap.

vervolg 27-01-2019

Voor het ontbijt duiken we de zee in. Het zwembad zullen we hier niet gebruiken.
Er gaat om de 20 minuten een lokale bus naar het stadje Than Piet, 17 km naar het oosten. Ideaal! We pinnen er miljoenen, kopen een betere nagelschaar en pincet en (bananen)cakejes voor bij de koffie. Als we een jongen met naaikmachine zien, laat Jan zijn heuptasje repareren met nieuw klittenband. Kan weer veel reizen mee zo. Als we bij de bushalte voor de terugreis staan, zien we een stalletje met broodjes ei. Snel wordt het broodje gemaakt, papiertje er om, elastiekje er om en hop springen we in de bus. In de rust en stilte aan zee hebben we een prima lunch zo. 's Avonds eten we weer bij onze oma. De volgende dag ploffen we op de ligstoelen op het strand. Er zijn meer gasten gekomen en bovendien is het zoontje van de familie jarig. Dat betekent dat zo'n dertig familieleden zijn uitgenodigd die allemaal komen eten en natuurlijk karaoke zingen. Weg rust. Gelukkig maakt de zee flink geluid.
Bart gaat liever niet thuis lunchen. Jan blijft op het ligbed aan zee, lezen. Bart fietst 5 km, eet een heerlijke Pho soep en vindt uiteindelijk een fried rice voor Jan. Die belt hem na een uur, bezorgd, op zijn Vietnames mobiel, omdat Bart nog niet terug is. Maar geen zorgen, hij is in aantocht.
Zo glijdt de dag voorbij. We bellen via internet met vriend Ferdinand die vandaag jarig is. Bart werkt dit verslag bij en 's avonds eten we bij Lucky Ann. Ze spreekt een beetje engels en vertelt dat ze in Bangkok in een restaurant gewerkt heeft. We proeven de thaise touch met lemongrass in de vis curry. Heerlijk. Hadden we dat maar eerder geweten. Vanmorgen hebben we al besloten om morgen weer op pad te gaan.

La Gi (?) 28-01-2019

Na een mooie, lange en warme dag fietsen hopen we aan de kust een resort of hotel te vinden. Voor meerdere dagen. Maar het is er allemaal oude zooi. We fietsen 2 km terug omdat we daar een Na Nghi zagen, maar niet zijn gaan kijken. Zag er wel mooi uit, met wellicht een kamer aan de zeekant. Jan gaat kijken, terwijl Bart bij de fietsen blijft. Ook ouwe zooi. Door de buurvrouw worden we naar binnen gewenkt, maar als ze ziet dat we nog in gesprek met haar buren zijn, kan het niet meer. Maar even later toch weer wel ... Zij spreekt geen woord engels en graait ongevraagd in Jan zijn tas. Jan wil eigenlijk meteen weg fietsen. Inmiddels is het al schemerig aan het worden, dus Bart gaat toch nog even verder onderhandelen. Er wordt met de engels sprekende baas gebeld. De kamer die we willen, is nog niet schoon, maar om één of andere reden, mogen we die kamer ook niet. Eerst wel, dan niet. Ze beginnen wel het bed te verschonen, maar stoppen daar abrupt weer mee. Jan wil nog steeds weg, het voelt voor hem niet goed daar. Bart denkt dat ze wel bij zal trekken en het is de beste plek die we vandaag zagen om te overnachten. We krijgen ruzie en fietsen dus maar weg. We fietsen ieder met zijn eigen gedachtes 7 km. het binnenland in en vinden aan de rivier een klein hotelletje. Simpel, redelijk schoon. Morgen maar weer verder zien. De ruziesfeer is als we gedoucht hebben, weer wat verdwenen. Jan is wel klaar met het reizen. Maar op dit moment hebben we geen keuze.

Saigon 29-01-2019

We fietsen vandaag 96 km! Het is mooi fietsen. Alleen de laatste 20 km fietsen we langs een drukke weg. Maar er is gelukkig een aparte baan voor de brommers (en onze fietsen). Met Oostenwind in de rug hebben we een goed tempo. We willen nl. de boot van Vung Tau naar de Mekong Delta van 14.00 uur nemen. We weten niet zeker of die gaat en hoe laat precies, maar het is het proberen waard. Bart gaat liever wat langzamer, maar Jan heeft de geest te pakken.
Vung Tau kennen we van 3 jaar geleden en daar hoeven we nu niet te blijven. Er gaat een hydrofoil boot vanaf daar naar Saigon, dus daar vertrekt w.s. ook de boot naar Ben Tre en My Tho in de delta. Maar daar waar we dachten dat de boot ging, is helaas geen afvaartsteiger. We zijn erg geirriteerd naar elkaar en zitten op een ander spoor. Jan blijft praktisch en bedenkt waar de steiger wel zou kunnen zijn. Bart fietst mokkend mee en baalt van Jan zijn eigen spoor. Jan voelt zich niet erkend en gezien door Bart. etc. etc. We besluiten samen het maar even te laten liggen.
Als we de afvaartsteiger gevonden hebben, blijkt de veerboot naar de Mekong Delta niet te gaan. Half april (?) pas weer. Dus moeten we toch via Saigon reizen. En we wilden die drukte juist ontlopen. Maar ok, we zien wel. We kunnen drie kwartier later de hydrofoil boot naar Saigon nemen. De tocht kennen we en is weer prachtig langs mangrove rivierkanten en langs containerboten (zee), vrachtschepen (rivier) en lokale vissersboten in alle maten.
In Saigon fietsen we meteen naar de backpackers wijk en na een tijdje steeg in, steeg uit fietsen, vinden we Hotel Amigo. Maar wat een drukte. Voor even erg leuk om er tussen in te fietsen en herinneringen op te halen. Morgen toch maar snel de stad uit. We eten bij 'onze' Indiër in het achteraf steegje. Dus het is ook weer een beetje thuiskomen.

Can Tho 30-01-2019

We fietsen met de GPS 10 km naar het busstation voor de bus naar Can Tho. Die schijnt heel vaak te gaan. Voor we bij het busstation zijn, drinken we koffie en halen we een baquette met ei voor onderweg. De bus vertrekt over een half uur blijkt. Dat gaat soepel allemaal. Even later liggen we weer prinsheerlijk in een busbed met de fietsen onder in.
Het busstation van Can Tho ligt een eindje uit het centrum. Mooi, dan hoeven we niet de stad met 1,2 miljoen inwoners in. We vinden een spiksplinter nieuw hotel voor een tientje en ook nog op de route die we morgen willen fietsen.

Ca Do 31-01-2019

De mooiste fietsdag tot nu toe. Wat is die Mekongh delta toch prachtig. We fietsen 85 km. Na flink zoeken en weer doorfietsen, vinden we een familiehotel. We laten meteen de was doen, waar we later spijt van krijgen. Jan heeft het al snel helemaal met dit hotel gehad. Het is een vies, goor hotel. Bart laat zich inpalmen door de vreselijk aardige jongen die bij de familie in dienst is en ziet het vieze nauwelijks. 's Morgens is de was nog niet droog en ruikt de was naar hond :-(.

Ton Trin 01-02-2019

Weer een prachtige fietsdag. Wel erg warm, 32 graden. De tocht gaat vandaag alleen maar langs kanaaltjes. Vandaag fietsen we 70 km. Wel te veel van het goede vanwege de vele hobbelpaden. We voelen onze lijven. Waar we dachten te blijven is het één en al stof. We zien in de verte dat een berg afgegraven wordt. Dat verklaart ook de stofwolken en de smerige vrachtauto's. We fietsen dus nog 20 km door. In Ton Tri vinden we weer een klein familiehotel annex winkeltje van alles (Na Nghi Tao Quyen). Wat een leuke stadje is dit. We eten een hotpot vis. Lekker.

Ha Tien 02-02-2019

We gaan naar het grensdorp Ha Tien. We fietsen eerst mooi 30 km. We willen dan op de bonnefooi een lokale bus pakken. Dat lukt vrij snel. We betalen 150.000 Dong voor 2 personen en 2 fietsen in het gangpad. We denken tot Ha Tien te komen. Maar halverwege is de eindhalte. We nemen ons verlies, fietsen een stukje en worden dan met een andere bus (weer 60 km, weer voor 150.000) meegenomen.
 We lunchen in de stad met rijstepap (vragen nog suiker, missen dan alleen nog de kaneel :-)). Aan de rivier bij de markt kiezen we Kachsan Long Chau. Simpele kamer met mooi uitzicht en stille airco. We zien het opbouwen van het etensmarktje voor vanavond. Morgen willen we de grens over waar we U$70 voor nodig hebben. Maar nergens lukt het te wisselen. Dan krijgen we een tip, probeer op die driesprong daar en daar ... En ja hoor, achter in de winkel wisselen we onze laatste miljoenen voor dollars. Aan de rivier eindigen we de maaltijd met een fruitshake. 's Avonds terug op de hotelkamer downloadt Jan de Cambodja kaarten.

Kampot (Cambodja) 03-02-2019

We fietsen heel gemakkelijk 7 km naar de grens. Het is heel rustig, dus we zijn heel snel Vietnam uit. De Vietnamese douanebeambte wil nog een dollar van ons. Voor de snelle afhandeling geven we hem onze laatste vietnamese miljoenen (0,80 cent). Zijn we dat ook maar kwijt. En van zijn gezeur af.

En dan verlaten we Vietnam.

Conclusie: 2 maanden gereisd, super fijn land, relatief weinig hoeven afdingen, er wordt redelijk veel engels gesproken, hotels veel beter dan 3 jaar geleden, meer koffiemachines :-), erg goedkoop, veel variatie en heel lekker eten, fietsen gaat prima. In het noorden te koud voor Bart, in het zuiden te warm voor Jan, samen fijn gereisd, geen diarree of andere ziektes, wel 3 kronen laten zetten, wat goed gedaan is.