Reisverslag aruba 2017

Oranjestad 01-01-2017

Aruba 1 januari tot 14 januari
De reden voor ons korte verblijf op Aruba is de voorstelling die Bart gaat regisseren voor scholen met als thema 'Pesten'. We hebben de volle twee weken de beschikking over prima MTB fietsen. Omdat Bart vooral in de ochtend/avonduren moet werken hebben we op de middagen de tijd om het eiland te verkennen.

Oranjestad 01-01-2017

Voor het ontbijtbuffet bellen we met Ma in Weesp. Ze is opgewekt en heeft de kamer vol met Riet, Henk, Anja en Thom. We krijgen ze allemaal aan de lijn en wensen elkaar het goede.
Na het ontbijtbuffet (lekker, maar laat ons maar met twee broodjes en een banaan op onze eigen kamer ontbijten i.p.v. die drukte in zo'n ontbijtzaal) checken we uit en nemen we de bus naar de luchthaven. We geven een vrouw drie dollar die voor ons incheckt. Ze verdient zo nog 75 cent.

De vlucht naar Aruba duurt een kleine 2 uur. Op het vliegveld worden we afgehaald door Mary en Marlieka, de vrouwen van het EKTT (Educatief Kinder en Tiener Theater). Ze brengen ons naar de Bucutiweg 10 waar we logeren.
Het ligt vlak achter de landingsbaan van het vliegveld. Het blijkt een groot huis te zijn van Marjorie en Rob Vermeer. Hun kleinkind rent de tuin door. Marjorie gaat ook mee doen met het project en heeft zelf al meer toneel gespeeld en geregisseerd. Een hartelijke (en erg drukke :-)) arubaanse vrouw. We hebben een hele mooie kamer met douche en wc met eigen opgang en een prachtig terras waardoor we op zee en het eiland kunnen uitkijken. We kunnen ook hun zwembad ook gebruiken.
We worden om half zeven weer opgehaald door Mary waar we uitgenodigd zijn om samen met Marjorie (een nederlandse vrouw die al lang op het eiland woont en in het (basisschool)onderwijs de leerkrachten begeleidt) te komen eten. Met excuses dat het slechts de restjes zijn van kerst en oud en nieuw eten we een heerlijke arubaans gerecht verpakt in bananenbladen.
Na het eten worden we thuisgebracht en slapen we heerlijk in ons hemelbed waar we onze klamboe voor de zekerheid maar over heen gehangen hebben.

Oranjestad 02-01-2017

Marjorie en Rob nodigen ons uit om bij hun te komen opbijten. Dat wordt door de colombiaanse hulp klaar gemaakt. Ze zijn allemaal heel hartelijk en gastvrij. We kunnen de wasmachine gebruiken waar we graag doen. Als we de was een uur buiten hebben hangen, begint het te regen dus drogen we de was af in de droogtrommel.
Fietsen huren lukt vandaag nog niet omdat de winkel nog dicht is. Dus met de auto naar de grote supermarkt (10 km verder op). We verbazen ons over een JUMBO waar het lijkt of heel Aruba op deze eerste maandag in het nieuwe jaar boodschappen komt doen. We zien Peijenburg gemberkoek, bruin brood, de crackers die we thuis ook hebben, dus je begrijpt we slaan toe en halen veel boodschappen voor de komende anderhalve week. Buiten staat er zelfs een oliebollen kraam. Dus drinken we samen met onze gastgevers nog oliebollen met koffie. Tijdens de koffie is Bart al druk aan het overleggen over het project en de pers die morgen te woord gestaan moet worden.
Weer thuis duiken we het zwembad in en prijzen we ons gelukkig met deze mooie kamer met terras en veel privacy.
We zetten de ramen weer tegen elkaar open waardoor we de airco niet aan hoeven te hebben. Het is wel warm maar lekkerder dan die droge airco lucht.

Oranjestad 03-01-2017

... 7 januari

We genieten erg van onze gastenkamer met terras. Jammer dat er geen keuken is. Maar wel een koelkast en een magnetron. Dus we kunnen thee maken en eten opwarmen.
We fietsen deze dagen naar verschillende strandjes. We nemen broodjes mee en water mee. Het eerste strand is 6 km van ons huis. Je kunt er snorkelen, maar het is erg ondiep. Dus nog niet lekker zwemmen. We halen bij een lokaal supermarktje (de meeste supersbworden door chinezen gerund, begrijpen we) wat kaas en vleeswaren voor onze hollandse lunch.
Andere dagen verkennen we het centrum van Oranjestad. Niets aan. Leuk om even gezien te hebben, maar voor ons non-winkelaars niet interessant. Er liggen twee cruiseboten. Lijkt ons niks om daar op te moeten zitten. Geef ons maar ons fietsje. In de hotelwijk lonken de ligbedden op het strand, maar die zijn voor de gasten. Gelukkig is het strand zelf niet privé, dus zoeken we op een rustige plek een boom voor de nodige schaduw. Eigenlijk veel fijner dan tussen de hotelgasten te liggen niksen.
De magnetron maaltijden zijn sober en te eten. Bart eet vla toe en vertrekt dan naar zijn werk. Jan zorgt goed voor zich zelf met crackertjes met tapenade, een glas chileense witte wijn, de magnetron maaltijd, aangevuld met een zelf gemaakte salade en een glas (of 2) chileense rode wijn. Hij geniet erg van de rustige avonden onder de sterrenhemel op het terras.
De toneelgroep bestaat uiteindelijk uit 9 mensen. Vooral de intensiteit van elke dag repeteren tot 13 januari is voor veel mensen een te grote tijdsinspanning. Bart vindt het wel prima zo. Met 9 min of meer ervaren amateur spelers gaat hij de voorstelling maken. Er doet een operazangeres mee, enkele mensen uit het onderwijs, een standup comedienne, iemand die een eigen tv programma op Aruba heeft, een zesenzeventig jarige die veel geacteerd heeft etc. Een bonte mengeling die Bart al snel tot een geheel kan smeden.
Jan wacht 's avonds tot Bart thuis komt (meestal rond 22.30 uur, want de Cas di Cultura waar gerepeteerd wordt is 20 minuten fietsen van ons huis) en dan drinken we samen nog een biertje en liggen dan rond middernacht in ons hemelbed.
Vanmiddag eindelijk onze meegebrachte snorkels gebruikt. Nog niet spectaculair maar wel een heel erg leuk plekje 1 km van ons huis vandaan. We fietsen er naar toe, zagen veel hekken maar daar naast bleken een paar hutjes staan. 3 mannen kwamen net aan met hun boot en laadden hun duikuitrusting uit en veel gevangen vis. We begrepen later dat ze dat twee keer per dag doen en de vis verkopen. Toen wij uitgesnorkeld waren nodigden ze ons uit om een visje met mais(?)puree mee te eten. Heerlijk en hoe aardig! Daarna thuis rustig samen gegeten omdat Bart vandaag geen les hoeft te geven.
Het is nu zaterdagavond 22.00 uur (bij jullie 5 uur later) en we stappen nog op de fiets om in de stad te gaan kijken naar de eerste voorbereidende optocht voor het arubaanse carnaval. Het is lichtjes optocht en die duurt van 20.00 - 2.00 uur. We lazen dat er 6000 mensen met de optocht meedoen. Vanmorgen zagen we al de plastic prive-stoeltjes en auto's voor de toeschouwers klaar staan. Wordt vast een happening.

Oranjestad 03-01-2017

We zetten de fiets tegen een palmboom en staan 2 uur swingend en lachend naar de optocht te kijken.
Een soort Loveparade zoals in Berlijn, maar nu geen techno muziek maar swingende rumba/salsa. Een stuk aangenamer :-). We halen een lokaal biertje bij een tienda en dansen/kijken weer verder.Nog voor de lange stoet voorbij is, besluiten we de rust van ons dakterras weer op te zoeken en kijken een half uur later naar de maan en de sterren.
Bart werkt alle avonden van 18.30 tot 22.00 en is elke dag zo'n anderhalf uur bezig met voorbereidingen en het script van de Pesten (Bullying) aan passen. We vinden 10 km van ons huis een prima snorkel plek, waar we een paar keer naar toe fietsen.

Op donderdagavond heeft Bart een generale repetitie voor volwassenen. Jan komt natuurlijk ook kijken. We merken dat de voorstelling erg aansluit. We krijgen veel positieve en ook heel emotionele reacties.
Als we de volgende ochtend op de Monplaisir basisschool spelen, merken dat het een prima voorstelling is geworden. Het stuk begint met een populair arubaans lied (Dushi bida) en langzaam laten we het pesten zien. Slachtoffer, pester en meeloper spelen erg emotioneel (maar niet te om het niet al te heftig te laten zijn). Bart geeft ze opdracht om met veel energie en vrolijkheid te spelen. Het toneelstuk loopt slecht af en dan gaan we met de klas een ander eind bedenken en spelen.
We geven de omstanders (de klasgenoten, de grijze massa) een belangrijke rol om STOP te roepen.Om 9.00 uur wordt voor 60 6e klassers (groep 8) gespeeld. Daarna volgen 50 5e klassers en 50 4e klassers. Doordat we in het klaslokaal spelen kunnen we het mooi intiem houden. Leraren en kinderen zijn erg enthousiast. Leuk. Een lerares vertelt ons na de voorstelling in tranen hoe ze vroeger zelf gepest is.
Ook het bericht dat in NL een 15 jarige jongen zelfmoord heeft gepleegd omdat hij (cyber)gepest werd, komt hier in de kranten en op tv. Er wordt dus veel over gepraat.
Op zaterdagmorgen (de dag dat we vertrekken) heeft Bart nog een evaluatie afspraak in een café op het strand. Er worden planning gemaakt hoe de groep verder gaat en Bart geeft nog enkele adviezen.
Ze zijn allemaal erg enthousiast. Bart kan met een tevreden gevoel terug naar huis.Omdat we pas 's avonds terugvliegen, rijden Mary en Marlieka (de initiatiefnemers) ons nog over het eiland en bezoeken we de rotsformaties, waar we ook picknicken. Dan duiken we thuis het zwembad nog even in en nemen we afscheid van Rob en Marjorie, onze gedweldige gastgevers.De vlucht met TUI is beter dan op de heenreis omdat we extra beenruimte gekocht hebben en we nu weten dat we weinig te eten krijgen. We eten dus van te voren met onze uitzwaaiers op het vliegveld en zijn dan zondag om 11.00 uur weer thuis.
Na thuiskomen en een kort slaapje gaan we naar Zandvoort waar we de kou uit het huis stoken met CV en open haard.

Einde van een heerlijke tijd.

Oranjestad 03-01-2017

Vandaag een drukke dag omdat Bart een heuse persconferentie moet geven. Eerst vanmorgen live op de nederlandstalige radio. Daarna heeft hij een afspraak om met Marlieka die in het onderwijs zit, bij te praten over welke pestprotocollen ze hier op Arubaanse basisscholen hebben. Het is een inspirerend gesprek met een vakvrouw en Bart krijgt al steeds meer idee wat hij hier eigenlijk komt doen. Op de twee (elitaire?) nederlandse scholen wordt al veel gedaan tegen pesten. Maar nog niet in de bario's (wijken/dorpen) en de scholen daar. Er was een pilotproject op twee scholen waar een amerikaanse methode werd toegepast en dat was zo succesvol dat het nu op alle scholen wordt geintroduceerd. Er zijn lesboeken voor elke klas gemaakt in het Papiaments en Marjorie vertaalt voor Bart het een en ander, waardoor hij een beter beeld krijgt.
Daarna haalt Mary Bart op, om dan Jan weer op te halen, om fietsen te gaan huren. We kunnen twee fietsen (mooie TREK mountainbikes) huren voor het lokale tarief in Santa Cruz. Misschien worden ze nog gesponsord vanwege het pesten project, maar voorlopig betalen we zelf. We nemen wel hun banner al mee voor bij de persconferentie.
We zijn weer lekker onafhankelijk nu we fietsen hebben en hoeven dus niet telkens gehaald en gebracht te worden. Bij de huur is een helm verplicht, dus voor het eerst gebruiken we die. Het valt niet tegen. Bart dacht dat het veel warmer en benauwder op je hoofd zou zijn. Jan fietst terug naar huis, maar krijgt een geweldige hoosbui van een half uur op zijn kop. Omdat er geen spatborden op de fiets zitten komt hij doorweekt en onder de modder thuis. Het deert hem niet, ook omdat het niet koud is. Hij heeft er zelfs plezier in. Een leuke ervaring. Omdat Bart naar een persconferentie moet, zit hij droog in de auto met de fiets in de open achterbak.
De persconferentie met 6 microfoons (!) van verschillende radio en tv stations vindt iedereen heel geslaagd. Bart is vanavond al op het nieuws bij Tele Aruba. Morgen komt er een stuk in de nederlandstalige Amigoe met foto en … HIj laat het maar over zich heen komen. Hij wordt hier beroemd :-).
Morgen beginnen zijn lessen in de balletzaal achter Cas di Cultura.
We eten simpel in de jachthaven vlak bij ons gastverblijf. Morgen moet Jan alleen eten want dan beginnen Bart zijn lessen om 18.00 uur.