Reisverslag thailandvervolg 2014

Mai Sot 02-02-2014

De nacht is onrustig. We slapen met oordopjes in. Vanwege het chinees nieuwjaar (?) is er veel muziek, de hele nacht door. Als we wakker worden, blijkt het hele hotel vol te stromen met jongelui die de nacht doorgehaald hebben. Het zijn w.s. de drakendansers en muzikanten die even komen slapen in het guesthouse om dan weer verder te gaan.
Bart is aan de dunne. Een beetje maar, gelukkig. Toch het toetje van gisteren ...? In de loop van de dag blijkt het loos alarm.
We nemen een taxi voor de rit door de bergen naar de grens met Thailand. De rit gaat drie uur duren. De taxi wil de auto vol stoppen met andere passagiers, maar na wat onderhandelen gaan we accoord met dat Bart voorin kan zitten en Jan met twee anderen op de achterbank. En Jan niet in het midden. Het is een prachtige maar ook barre tocht. De weg is zo smal en vaak zo slecht en stijl dat er vanmorgen alleen maar éénrichtings verkeer richting de thaise grens mag. Vanmiddag of morgen (we weten het niet precies) is de weg open voor verkeer Myanmar in. Regelmatig staan we in de file omdat vrachtauto's de haarspeld bochten (met grote gaten in de weg) maar nauwlijks kunnen nemen.
We passeren twee militaire checkpoints waar we onze paspoorten moeten laten zien. Maar we kunnen snel door.
Als we de bergen door zijn, laat de taxi chauffeur zijn auto wassen bij een riviertje. Goede handel daar, want alle autos zitten helemaal onder het stof. Een heuse wasstraat in de bergen. De weg wordt daarna breed en glad.
In de grensstad aan Birmeense kant zien we weer verschillende ATM's, dus de conclusie is dat je in Myanmar geen dollars hoeft mee te nemen. Je kunt overal in Kyat betalen.
De grens over, gaat weer efficient en soepel. En dan zijn we weer in Thailand. Jan glundert. Myanmar is bijzonder en de mensen zijn super aardig, maar ook is het vies en onhygiënisch. Het voortdurend spugen van de rode tabaksbladen op de grond en de vaak viese restaurants, maakt dat (vooral Jan) weer geniet van zijn kopje koffie aan de thaise kant in een verzorgd winkel/koffietentje langs de weg.
We fietsen 5 km naar Mai Sot en dwalen wat door het stadje op zoek naar een hotel. We vinden het Queen Palace Hotel. Voor 15 euro (650 Bath) hebben we een mooie kamer met balkonnetje op het noorden (dus koel). Na de lunch duiken we het zwembad (ook dat nog!) in en lezen in onze spannende thriller Millenium. We bellen via Skype met de Zoutkeetsgracht omdat Philippe vandaag jarig is.
's Avonds fietsen we door het stadje en stuiten we op een etensmarkt. Jaaaa! We eten weer een heerlijke Tom Yam Kung, onze favoriete groentesoep met garnalen. Bij een fruitstalletje halen we ons toetje.
Als we in de supermarkt een biertje voor op de hotelkamer willen halen, blijkt dat er vandaag geen alcohol verkocht mag worden omdat het verkiezingsdag is. We hebben niets gemerkt van de verkiezingen hoewel er in het hele land veel protesten zijn. De verkiezingen worden geboycot door de oppositie. We zien ze wel dansen en zingen op straat als protest, maar voor de rest (lezen we in de Volkskrant op onze telefoon) is het relatief rustig gebleven. De stembureaus zijn om 15.00 uur gesloten, maar ook nu 's avonds mogen we geen biertje kopen. Even verder op zit een chinese supermarkt waar we gewoon wel een biertje kopen.

Mai Sot 03-02-2014

Muggen vannacht. Dus voor het eerst deze reis, hangen we midden in de nacht onze klamboe op. Dat slaapt een stuk rustiger.
Bij het ontbijt blijken ze als continental breakfast alleen toast en boter te hebben. Verder 8 pannen vol met rijst en ander heerlijks voor wie dat voor ontbijt wil. Wij niet dus. We vragen (via de receptie waar ze een beetje engels spreken) naar marmelade (is er niet, blijkt als het niet komt) en een scrumbled egg. Dat maken ze voor ons en doen er nog lekker allemaal ui en tomaat en kruiden bij. Bart eet er smakelijk van. Voor zoetebek Jan is het niets zo vroeg op de dag. Gelukkig hebben we ons eigen jampotje die we van de hotelkamer halen.
Bart schrijft aan dit verslag en Jan trakteert zich zelf op een nieuwe (2e hands) Galaxy Note 2. Hij maakt een mooi deal en verkoopt zijn Note 1, die hij in Vietnam kocht. Dus moeten we Rietje en Philippe weer bellen voor de inloggegevens van de Triodosbank :-). Dat is al de vierde keer. Rietje is een geweldige 'secretaresse', want ze mailt ook telkens aan ons door als er weer blauwe enveloppen zijn gekomen.

Ook bij ons hotel komen de drakendansers en muzikanten langs om de boze geesten te verdrijven met trommel, dans en vuurwerk. Ze kunnen dus weer gerust zijn in dit hotel in dit nieuwe jaar van het paard.
We lunchen waar we gisteren ook aten en duiken het zwembad in. Jan is druk met zijn nieuwe telefoon speeltje.
's Avonds eten we heerlijk thais met gefrituurde morning glory groente, een papaya salade, mixed fried vegetables, 3 steamed rice en spareribs. Naast de 7/11 supermarkt staat weer een bananen pannenkoek stalletje. We zijn weer thuis.

Mai Sot 04-02-2014

Bart hangt en leest bij het zwembad, nadat hij er een parasol geregeld heeft. Jan installeert allerlei programma's op zijn 'nieuwe telefoon'. Dat was het wel zo'n beetje vandaag. Natuurlijk koffie met gebak, een lunchsoep en een heerlijke padthai maaltijd. De bananenpannekoekenman was als weg. Een smetje op deze dag.

Tak 05-02-2014

We gaan weer op pad. Ten zuiden van Mae Sot zijn mooie watervallen. Het enige is dat we dan wel weer dezelfde weg terug moeten omdat je anders op de bergen vast loopt. We fietsen de eerste 20 km zolang het nog vlak is en als het stijl omhoog gaat, liften we.

Na een heerlijk verkoelende duik / watervaldouche, kijken we uit naar accommodatie. We vinden het te basaal en besluiten terug te keren en dan maar weer verder zien. We hebben vrij snel een lift terug naar Mae Sot en liften meteen door richting Tak. Onderweg brengt onze liftgever ons naar een National Park, een paar km van de highway, maar daar is geen eten te krijgen. Wel accommodatie. Toch maar door. In Tak (we waren in dit stadje 5 jaar geleden) vinden we aan de rivier een bungalowtje met veranda. We dineren aan de oever in het bijhorende restaurant. Het lijkt wel vakantie.

Kamphaeng Phet 06-02-2014

Geen ontbijt in dit hotel, maar we hebben brood, jam, banaan mee en er staat een waterkoker, dus ontbijten we lekker rustig op onze veranda.
We vertrekken om 9.30 uur en hebben een schitterende fietstocht over een kleine weg langs de rivier.
Als we parallel aan de snelweg fietsen en we een benzinepomp zien, vermoeden we dat daar ook een koffieplek is. We vinden een doorsteek-weggetje en ja hoor... de lekkerste americano en cappuchino. En dan weer weg fietsen van de highway. We glimlachen en vinden ons zelf slimme jongens.
Voor het eerst hebben we last van honden die ons achterna zitten. Dat is dan weer het nadeel van kleine weggetjes. We moeten toch maar een stok hebben als verdedigingswapen. Ons hart slaat een paar keer over als we weer zo'n kefhond zien aanstormen. We hebben in NL wel 3 (erg dure) prikken gehaald, maar na een bijt/schram moeten we dan nog binnen 48 uur 2 aanvullende prikken halen. Een stok dus maar. Gelukkig gaat het allemaal goed.
Bij Kamphaeng Phet laten we de hotspring links liggen (6 km om fietsen en het is al zo heet en we waren er 3 jaar geleden ook) en vinden een leuk, wat vervallen maar schoon hotel in het centrum. Er is een grote etensmarkt vlakbij, maar we vinden het om 19.30 nog te warm om daar te eten. De tafeltjes en stoeltjes staan ook overdekt in grote tenten op de markt. We eten dus voor het eerst in een airco restaurant.

Sing Bury 07-02-2014

Ook hier geen ontbijt van het hotel, maar we kunnen wel thee zetten en in de lobby ons eigen ontbijt maken.

We weten niet of we gaan fietsen of liften. Waarschijnlijk liften, we doen onze fietsbroek dus niet aan. Maar als blijkt dat het weer een prachtig weggetje is, verwisselen we langs de kant van de weg snel van (fiets)onderbroek.
Jan heeft 1 keer de stok nodig om een blaffende mee rennende hond af te schudden.
Als ons weggetje eindigt bij de 6-baans snelweg, liften we verder. De eerste auto stopt alweer! We worden in Sing Bury op een onmogelijk kruispunt van snelwegen, met hard rijdende auto's, afgezet. We bereiken veilig de stad en vinden langs de rivier een chique hotel met een gigantisch raam uitkijkend op de rivier.
We eten op de etensmarkt. Het is een stuk minder warm vanavond. Lekker.

Ayutthaya 08-02-2014

Met één lange lift bereiken we de rand van Ayutthaya, de oude hoofdstad. Een stad vol met oude tempels en paleizen. De laatste 9 km fietsen we langs kleine weggetjes. We komen toevallig langs verschillende historische plekken. Mooi. Ayutthaya staat op de Unesco werelderfgoed lijst. Op de bonnefooi en met gebruik van de gps die aangeeft waar hotels zijn, verkennen we de stad. We vinden een hotel vlakbij het eiland waar heel veel tempel(ruïnes) staan.
De kamer is klein maar fijn met airco.

Als we na een korte siësta om 16.00 uur een fietstochtje langs het Erfgoed maken, krijgt Jan aan het eind van die tocht een lekke band. Bart fietst naar 'huis' om de pomp te halen zodat Jan thuis de band kan plakken. Dat lijkt goed te gaan, maar als we een uur later willen gaan eten, zien we dat de band weer leeg is. Morgen maar nogmaals plakken.
We eten op 1 hoog waar twee jonge jongens mooi op gitaar en drum voor de gasten zingen en spelen. We eten de lekkerste garnalen(curry) tot nu toe.
Om 0.00 proosten we met een bekertje water op Bart zijn 56e verjaardag.

Bangkok 09-02-2014

We besluiten Barts verjaardag in Bangkok te gaan vieren. Hoewel we 23 maart vanuit Bangkok terug vliegen en dus nog wel in Bangkok zullen komen, hebben we toch nu al zin om even naar die stad te gaan. Via internet lezen we geen alarmerende berichten over de Shut Down (de oppositiepartij die Bangkok afsluit door verschillende belangrijke kruispunten te bezetten sinds 23 januari j.l.), dus gaan we. We weten dat het politie/leger in kan grijpen, dat er handgranaten gegooid zijn, dat de Nederlandse rijksoverheid aanraadt om het centrum te vermijden etc., maar vermoeden dat het wel mee zal vallen. Amsterdam is heel gevaarlijk ... zeggen ze in Drachten.

In Ayutthaya staan minibusjes, die vertrekken als ze vol zijn (15 personen). Wij betalen voor vier personen, omdat de vouwfietsen en onze bagage twee stoelen bezetten. 4 x 60 Bath = ruim 5 euro. We zitten krap maar de rit duurt maar 1 uur (vandaag is het zondag, dus relatief rustig op de weg).
In Bangkok arriveren we bij Victoria Monument, een vrij centrale plek in de stad. Na een chique koffie, fietsen we onder langs de bovengrondse metro naar het Siam Square. Daar is het kruispunt bezet door de actievoerders. Overal staan tentjes, wordt je door de actievoerders gecontroleerd en lijkt het één grote markt met (voor de actievoerders gratis) eten, T-shirt verkoop, toespraken, gejuich etc.

Het Mercure Hotel ligt aan het plein en we vermoeden dat het leeg zal zijn, maar we vinden het toch te duur. Dus vinden we het A-one Guesthouse/Inn in een rustige zijstraat. Wat geweldig dat één van de grootste en belangrijkste kruispunten bezet is. Er rijden geen auto's en de wegen staan vol met koepeltentjes waar in geslapen wordt. De sfeer is heel positief en ontspannen. Wij toeristen moeten ook door de checkpoints als we het plein op willen, maar zijn welkom.
Bart leest zijn felicitatie mails en belt met vrienden om zich te laten feliciteren. Wilma en Hans zijn thuis. Leuk om zo in Bangkok zijn verjaardag te vieren.
We maken een feestelijke toer door de stad. Met de skytrain, die hier op het plein een halte heeft, naar de rivier. Daar nemen we een ferry naar het noorden, lopen via Kosan Road (de toeristenstraat, waar Bart voor zijn verjaardag een 2e hands Loneyplanet voor 2 euro krijgt), naar een kanaal waar we met een longboatferry door heen spuiten richting ons hotel aan het Siamplein.
Erg leuk. 's Avonds vinden we bij toeval een geweldig restaurant waar we (voor het eerst sinds Hanoi) een fles Australische rode wijn bestellen.

Bangkok 10-02-2014

Vandaag gaan we het MBK warenhuis in. Dat blijkt hier om de hoek van het hotel te zijn. Vorige keer hebben we daar uren rondgezworven en o.a. ons fiets gps kaartje van Thailand gekocht. Het is weer erg leuk om daar rond te lopen. Het warenhuis bestaat uit honderden winkeltjes van 2 bij 3 meter. De vierde etage zit vol met telefoonwinkeltjes. Bart laat zijn Nokia Lumia die hij in Hanoi kocht, omzetten zodat het display nu ook de Nederlands taal heeft. Het zal allemaal illegaal zijn. Het duurt 40 minuten dan kunnen we terug komen. Geen probleem, wij shoppen nog wel wat. Jan zoekt een goede koptelefoon en riemhoesje voor zijn Samsung. Als we terug komen, is er verwarring over Deutsch en Dutch. Nog 30 minuten wachten. Ok, we lopen even over het actieterrein naar een ander warenhuis met chique merkkleding (waar we snel weer weg zijn). Weer terug bij het 2 bij 3 meter winkeltje, vragen ze of we nog 30/40 minuten kunnen wachten. Ok, dan lunchen we op de 6e etage waar de Lonely Planet ook al over schreef. Eén grote Foodcourt, waar wij die Indiër uitkiezen voor een roti met curry's. Als we terugkomen, blijkt Barts telefoon gereset te zijn en ziet hij nu ook alles in het Nederlands. Kosten 500 Bath. Geen idee of dat een redelijke prijs is.
Terug in hotel houden we een siësta. Jan stelt Barts telefoon opnieuw in en Bart schrijft dit verslag.
's Avonds gaan we met de skytrain naar de Siom wijk. Veel Thaise mannen/vrouwen hoeren- en paaldanstenten die er erg gezellig uit zien van buiten. We gaan maar niet naar binnen. We eten heel leuk (maar niet goed) in een steeg etenstentje.

vervolg 11-02-2014

Na het ontbijt plakt Jan zijn band nogmaals omdat het plakkertje los gelaten heeft. Dan fietsen we om 10.30 met behulp van de gps door de stad richting het station. Het is snik heet (37 graden?). We vinden in de Chinese wijk een pont die ons over de rivier zet. Dat scheelt een omweg over de brug en is behalve verkoelend ook erg leuk. We vinden het oude treinstationnetje waar we een paar jaar geleden met de trein arriveerden. Er stopt 1 trein en het station ligt verscholen achter een markt. We boffen want over een half uur gaat de trein, dus kunnen we nog net een meeneem koffie met bananencake halen. De treinreis duurt 1 uur en we hobbelen alle kanten uit. Met één hand houden we onze fiets vast. Het aankomststation ligt midden in een markt. De handelaren moeten hun waren van de rails afhalen als de trein arriveert.

We weten niet of er een trein verder gaat, maar zien dat we eerst met een pont over moeten steken. Dat doen we graag. Erg leuk om op deze manier te reizen. Als blijkt dat de trein pas over een paar uur gaat, besluiten we te fietsen en evt. te liften. We fietsen mooi en rustig (en warm, maar de tegenwind geeft verkoeling) langs de zoutpannen. We schrikken twee keer als we een hele grote leguaan over zien steken. Als we bij zee zijn, fietsen we even een vissersdorpje in en drinken op een stoepje een sprite. Tegen vieren vinden we bij toeval een prachtig hutje aan de rivier met vlakbij allemaal visrestaurants.
Jammer dat de rivier te vies is om in te zwemmen, maar de wind van zee over de rivier geeft lekkere verkoeling.
's Avonds eten we prachtig aan het water een heerlijke thaise maaltijd met krab in een curry, lemongrass salade en een kokosnoot/zeevruchten salade. En rijst natuurlijk.
's Avonds nog een biertje op ons terras, terwijl we beide sidderen vanwege het super spannende Millenium boek wat we op onze e-reader lezen.

Chao Samran 12-02-2014

Een idyllisch plekje hier aan de rivier, maar we gaan naar de kust. Zwemmen in zee.
We weten dat we over 2 km bij de snelweg van Bangkok naar het zuiden uitkomen, dus bereiden ons voor op het liften. Geen fietsbroek dus.
We liften 6 km met een politieman mee en laten ons bij een tankstation uitzetten. Drinken daar
koffie en regelen heel gemakkelijk een lift. De vouwfietsen kunnen achterin en wij lux op de
achterbank in de airco. Ze gaan naar Petchaburi. Daar waren we toch al eens? We weten het niet
meer en Jan zoekt het in de auto op in ons oude reisverslag. Als we in de stad zijn en ons
liftgeefster hartelijk bedankt hebben, herkennen we de stad met de accomodatie die niet veel soeps
is. Onze liftgeefster komt nog even terug om ons haar visitekaartje te geven, mocht er iets

gebeuren en we hebben hulp nodig. Wat een engel.
We lunchen in de stad en fietsen tegen de wind in 16 km naar de kust. De weg is druk, maar we
weerstaan de verleiding om in deze hitte te liften. In plaats daarvan trakteren we onszelf
onderweg op een (voor ons klaargemaakte) watermeloen bij een stalletje langs de weg.
Bij de kust (Chao Samran) aangekomen herkennen we het weer van 3 jaar geleden. Hier is dat prachtige kleinschalige resort met zwembad èn strand. We kijken eerst even naar een paar andere hotels maar zien al snel dat de keus die we drie jaar geleden maakten, nog steeds de beste is. We duiken de zee in, daarna het zwembad en vleien ons op de zonnebedden neder.

Chao Samran 13-02-2014

Donderdag 13 februariZwemmen, ontbijten, lezen, lunchen, lezen, slaapje, dit verslag schrijven en uploaden, zwemmen, jacuzzi, eten, slapen.

Cha-aam 14-02-2014

We moeten onze kamer uit want het is een boeddhistische feestdag en dus een Holiday Longweekend. De prijzen van de hotelkamers zijn ook 1000 Bath duurder dan gisteren. We kunnen nog wel achter op het terreintje (vanaf zee gezien, dus naast de parkeerplaats bij de ingang) een kamer krijgen, maar besluiten door te gaan.
We fietsen 16 km over een niet al te drukke weg langs de kust naar Cha-aam. Een kustplaats waar veel thais het weekend doorbrengen. Ook een stad vol bejaarde Zweden, die hier overwinteren.

Met bijbehorende Zweedse vlaggen en restaurants. We fietsen een paar keer de boulevard en de zijstraten op en neer. Veel hotels zijn vol. We vinden uiteindelijk een leuke kamer met balkon in een zijstraat. De kamer moet nog schoongemaakt worden, dus duiken we even de zee in. Vermakelijk om te kijken naar de gezellige drukte op het strand. Inclusief bananenboten en paardrijtochtjes. Terwijl Bart bij de geldtas blijft en Jan nu aan de beurt is om te zwemmen, komt de vrouw van het hotel naar het strand om ons te vertellen dat haar man niet wil dat de kamer verhuurd wordt. Vandaag vertrok iemand die er een paar maanden gezeten heeft en hij wil niet meteen iemand weer in huis. Ze heeft bij de buurman een kamer voor ons geregeld. De kamer blijkt prima te zijn. Het ruikt naar mottenballen, wij vinden het stinken, maar de Thai vinden het een teken van hygiëne.
Ver genoeg van ons vandaan, is de nightmarket met een groot muziekpodium. Het is superdruk overal en de stemming is vrolijk op deze valentijnsavond.

Hua Hin 15-02-2014

Een redelijke rustige nacht in deze feestvierende stad. We gaan een stad 20 km verderop: Hua Hin
We reserveren voor de zekerheid een kamer in een hotel, met zwembad op het dak. We waren ook hier al eerder. Gisteren begrepen we dat het hotel vol was, maar we proberen het vandaag nogmaals en hebben geluk. Een kamer van 2700 Bath is nog vrij. En zaterdag een iets goedkopere.
De enige weg naar Hua Hin is via de snelweg. Dus proberen we even te liften, maar als het niet meteen lukt (10 minuten) houden we een taxibusje aan die ons voor 400 Bath verder brengt. De laatste 7 km fietsen we.
We fietsen langs een homestay hotel en besluiten hier te blijven. Het is ruim, nieuw, vlak bij zee, met mooi uitzicht en een zwembadje. En de helft goedkoper dan het gereserveerde hotel. Bart fietst daar even heen om het af te zeggen. Dat kan, dus boeken we de kamer definitief voor 2 nachten.

Hua Hin 16-02-2014

We feliciteren elkaar om 0.00 uur. We zijn vandaag 28 jaar samen. We vinden het knap van elkaar. We hebben geen bier of bubbels, maar met een glas water proosten kan ook.
Bart haalt warm water in het hotel en we ontbijten op ons galerij balkon. Maar omdat we de hoekkamer hebben, voelt het als een privé balkon.
We maken een fietstochtje en vermaken ons op het mooi gerestaureerde station. De trein uit Bangkok die doorgaat naar Maleisië, stopt hier. Jan voelt zich een blij kind terwijl hij het stationsgedoe bekijkt.
Bij de tassenwinkel waar Jan 3 jaar geleden een tasje kocht, vinden we weer een leuke. Deze keer een goedkope voor een tientje. Heel praktisch nu de zonnebrillen en zonnecrème altijd mee gaan naar het strand.
Na de lunch op de markt, zoeken we naar een ligstoel bij een hotel aan het strand, maar vinden het niet. Dus houden we een siësta bij ons eigen zwembadje.
Bij ons diner nemen we weer onze Lariam. Nog 1 week te gaan en dan zijn we van het antimalaria gif af.

Chumpon 17-02-2014

Van Hua Hin willen we naar de volgende stad Pratchuap Khiri Khan. Prachtige naam voor een stad.
Het is een drukke snelweg, dus niet fijn om te liften. We hebben snel een paar korte liftjes achter elkaar en laten ons dan bij een benzinepomp afzetten. We drinken er eerst rustig koffie met cake en vragen daarna enkele auto's of we mee kunnen rijden. Twee mannen gaan helemaal door naar Phuket (500 km verderop). We besluiten 200 km met ze mee te liften naar Chumpon. Vanaf daar kunnen we gaan eiland hoppen.

Bij het station vinden we een man op de brommer die boot kaartjes verkoopt naar Koh Tao. We fietsen acher hem aan naar zijn kantoortje. Daar krijgen we prima informatie en begrijpen dat we ook kaartjes bij de afvaart pier kunnen kopen. Er is ook een nachtboot met matrassen om op te slapen. We besluiten er naar toe te fietsen (8 km) en dan zien we daar wel of we de nachtboot nemen of daar ergens overnachten en morgen verder reizen.
Er gaan twee grote boten met een (airco)slaapzaal met stapelbedden. Eén boot is zo roestig dat we voor de veiligheid voor de nieuwste van de twee kiezen.
Bij een barretje (hoe aardig!) kunnen we even douchen in de toiletruimte en als we weer fris en fruitig zijn dineren we aan de monding van de rivier.
De boot vertrekt om 23.00 uur. We willen wel slapen maar de eerste drie kwartier varen we prachtig in het donker via de rivier naar zee. Dus blijven we nog maar even aan dek.

Koh Tao 18-02-2014

We slapen redelijk goed en om 5.00 uur arriveren we op Koh Tao, een bounty-eiland en een duikers paradijs.
We kopen warm water bij de 7/11 supermarkt die al om 5.30 uur open is en ontbijten op een bankje in de haven. Het wordt langzaam licht. Als we eerst naar de dichtsbijzijnde baai fietsen, vinden we dat er teveel kroegen zijn en besluiten we om door de heuvels naar een afgelegen baai te fietsen. Het is een gok, zeker als het ook nog een behoorlijk klim blijkt te zijn. Zelfs als we afdalen, gaan we lopend, zo stijl is het soms. Gelukkig is het nog vroeg in de ochtend, maar de temparatuur loopt als snel op naar boven de 25 graden.
Er gaat 2x per dag een pickup auto taxi naar de stad. We nemen de vouwfietsen mee, zodat we onafhankelijk zijn voor de terugweg. In de havenstad drinken we koffie, halen (bruin!) brood, lunchen en fietsen dan weer terug naar ons nieuwe thuis.
De zee is prachtig blauw vol mooie vissen. We zwemmen en hebben geluk dat er strandstoelen van het resort vrij komen (chique resort, te weinig strandstoelen!).
's Avonds lopen we 2 km de heuvel op. Daar zagen we vanmorgen een thais restaurantje, zodat we niet in het resort hoeven te eten. Zelfs zonder fiets is het pittig omhoog lopen. We verbazen ons dat niet iedereen hier gaat eten i.p.v. in de resorts. Lekker, vers gemaakte eten, vriendelijk, kleinschalig, prachtig uitzicht over de heuvels en zee met de lichtjes van de vissersboten en redelijke prijzen.
Als we in het pikke donker de weg terug lopen/schuifelen, genieten we van de duizenden steren. We drinken op ons eigen balkon nog een biertje van het resort.

Koh Tao 19-02-2014

Jan heeft slecht geslapen en gedroomd. Hij voelt zich ook opgesloten zo ver van de stad, in deze kunstmatige wereld van resorts en toeristen. En dan ook nog geen openbaar vervoer en zelden een taxi (met een chauffeur die dan ook nog moeilijk en onvriendelijk doet). Bart verheugt zich echter op snorkelen en op het strand lezen en haalt Jan over nog een dag te blijven. Dat lukt hem vrij gemakkelijk.
We huren een snorkelset en genieten van de meest mooie vissen. Bart overweegt even een duikles te nemen (hij heeft zijn brevet op Curacao gehaald, maar moet nog wel weer les hebben). Hij doet het toch niet. Het snorkelen is al erg mooi en hij heeft weinig zin om al die duiktechnieken weer op te halen.
's Avonds eten we weer in hetzelfde restaurantje boven.

Koh Samui 20-02-2014

Op naar het volgende eiland.
We bestellen om 8.00 uur een taxi die ons naar de pier brengt. Om 10.30 uur vertrekken we en twee uur later zijn we op Koh Samui, een groot eiland (100 km omtrek?). Bij het derde hotel zijn we al tevreden om te blijven. We kunnen er 1 nacht blijven, daarna is het volgeboekt. De sfeer voelt prima hier, het is verzorgd en heeft kwaliteit. We kijken uit op het strand en lopen zo de zee in. We weten dat de prijzen vergeleken bij het vaste land hier hog
er liggen. We betalen nu 1600 Baht (35 euro) per nacht.
We vinden ook een toeristenkaart van het eiland, handig als aanvulling op onze gsm. Opvallend, alleen in het Russisch. Op het stand hier de meest gesproken taal.
Jan heeft de spannende Millenium triologie uit en koopt de drie romans van Karel Glastra van Loon op internet (een tip van Anna). Hij is meteen enthousiast. Even geen tatort maar een mooi relatie verhaal in prachtige taal.
We eten in een frans restaurant met voor het eerst sinds Barts verjaardag weer wijn. Alsof we iets te vieren hebben. We toosten op het leven.

Koh Samui 21-02-2014

We hebben telefonisch contact met Doeke, een achterneef van Bart. Hij woont hier met zijn gezin en is hotelmanager in een groot resort. Het lukt niet om hem te zien omdat hij voor een paar dagen naar Phuket vliegt, waar hij een tweede resort leidt. Maar zijn moeder Wientje, een volle nicht van Bart is samen met dochter Tessa toevallig nu ook op bezoek. We spreken af 's avonds met hun te gaan eten.
We moeten op zoek naar een nieuw onderkomen en bekijken verschillende plekken. Uiteindelijk kiezen we voor het Como Resort waar we een rieten huisje op het strand hebben. Het is sober, maar wel met airco en koelkast en het is een klein familie terreintje. Het bevalt ons.
Na zwemmen, luieren en lezen, fietsen we 5 km naar het Resort van Doeke. Voor het eerst sinds 2 maanden regent het heel even. We zijn al vlak bij Doeke's Imperial Boat House Resort, maar schuilen toch maar even.
We hebben een heel gezellig diner met Wientje en Tessa en vertellen elkaar over onze levens. De ober maakt een foto die Wientje naar Carl zal mailen.

Koh Samui 22-02-2014

We zijn van plan om verder te trekken, maar als we horen dat we nog in ons huisje kunnen blijven, besluiten we nog een dag (en wie weet meerdere dagen) te blijven. Jan poetst het huisje, ontdooit de koelkast, oftewel we maken het huisje ons eigen. Natuurlijk kan je dat ook laten doen, maar voor het 'eigen' gevoel is dit veel fijner.
Bart schrijft dit verslag en Jan leest het tweede boek van Karel Glastra van Loon. We duiken nog een keer de zee in.
's Avonds eten we bij de Indiër. Bart wordt tijdens het eten ineens heel moe en voelt zich niet lekker. Thuis valt hij meteen in slaap.

vervolg 23-02-2014

Bart is weer opgeknapt. Voor het ontbijt duiken we de zee in, douchen buiten en pakken dan in. Om 9.30 uur fietsen we 20 km over een drukke weg naar de pier waar de pont naar het vaste land vertrekt. Als we aankomen, blijkt de boot over 10 minuten te vertrekken. We halen op de pier nog een coffee to go en krijgen bij het inschepen veel aardige hulp. De vouwfietsen mogen gratis mee.
Na anderhalf uur varen, bereiken we Don Sak. We liften 20 km (de eerste auto stopt alweer voor ons!) en fietsen dan nog een paar km. We lunchen in een dorpje en halen brood en jam voor als we ergens terecht komen waar geen ontbijt bij de kamer is.

We bekijken een hotel aan het strand met zwembad, maar vinden het te groot. Dan vinden we een terreintje met 8 nieuwe huisjes. Alles heel ruim en verzorgd. En het laatste huisje is direct aan het strand. Jan is meteen enthousiast. Bart ook over het huisje, maar vindt het terrein erg desolaat. Voor een nacht prima, maar voor een week zoals Jan voor ogen heeft ...
We duiken de lekker ruwe zee in (gaan wel samen want er staat een behoorlijke stroming) en praten nog wat over Barts desolate gevoel op dit terrein: tussen ons huisje en het strand is 75 meter kaalte, bladeren zijn een beetje bij elkaar geveegd, maar daar is mee gestopt, het waait hard wat het onrustig maakt, er ligt een vloer van een afgebroken eettent, er zijn geen ligstoelen om lekker op te luieren, het volgende dorp is 4 km verderop, geen plek waar je even een bananenshake haalt, ... Dat dus.
Maar wat is er wel. Een heerlijk groot mooi ingericht huisje met waterkoker, koelkast, grote badkamer met douche zonder dat je de wc nat spat, (zoals meestal :-)), een groot zacht bed, een tv waar we de computer op kunnen aansluiten, wifi (!), een bureau, een grote veranda met tafel en lekker stoelen, geen andere gasten die je 's nachts wakker houden, restaurants op loopafstand, een heerlijke ruwe zee, een kraan buiten om het zand van je voeten te spoelen voor je het huisje in gaat en rust ... Dat dus.
We pakken als het donker wordt de fiets en zien dat er toch een klein winkeltje in de buurt is. We eten in een nieuw restaurant een Tom Yam Kung (we vragen niet te spicy, maar vinden de vorige garnalen soepen toch lekkerder) en op de terugweg halen we een biertje voor straks op onze veranda.
Om 22.30 vallen we in een diepe slaap, maar niet nadat we één van de ramen met ons fietskabelslot vast gezet hebben, zodat het toch open kan blijven, we niet onder de airco hoeven te slapen, en wèl de zee horen, maar zonder dat er ingebroken kan worden. Om 4.00 uur hangen we de klamboe op tegen de toch aanwezige muggen.

Au Khanom 26-02-2014

24, 25, 26 en 27 februari.
We blijven 5 nachten. Het desolate gevoel wat Bart in het begin had, is weg. De wind is minder en de kaalte is eerder een wat droge tuin met (palm)bomen. We zijn de enige gasten op dit terreintje van 8 huisjes en hebben het strand praktisch voor onszelf. De beheerster komt elke dag even langs om schoon te maken en verse handdoeken te brengen; we eten afwisselend bij het restaurantje aan de overkant van de weg en bij het haventje; we halen lunch om op onze veranda op te peuzelen; Jan werkt wat aan zijn collectiebeheer programma; Bart laat beide fietsen in het dorp wassen; Jan epileert Barts wenkbrauwen; we wisselen in het dorp 3 km verderop, de dollars om (die we op deze reis niet nodig hebben gehad); we wassen de sarongs; laten een kleding was door de beheerster doen; duiken regelmatig de zee in; etc. Wat een leven. Heerlijk saai.

Nakhon 28-02-2014

Nog een dagje blijven? Jan wil graag, maar vindt het ook goed om met Bart mee te gaan.
We springen op de fiets. Na een koffie met het dagelijkse gebakje/cakeje, fietsen we 10 km tot de kruising met de grote weg. We liften. Te druk en te heet.
Meteen de eerste auto neemt ons mee naar Nakhon (Si Thammarat), de stad waar we leuke dingen over gelezen hebben. We vinden snel in het centrum een heel mooi vormgegeven hotel met bakstenen muren en een prachtige zanderige binnentuin met planten, bomen en aardewerken potten.
Tegen de avond maken we een fietstocht naar een tempelcomplex, waarvan de reisgids zegt dat het de mooiste van Zuid Thailand is. Inderdaad een mooie Pagode van 77 meter hoog, met een gouden top. We fietsen om het complex heen en genieten vooral van het 'gewone' leven om het complex heen.
Op de terugweg zoeken we een restaurant waar veel mensen eten. De televisie staat luid aan en veel mensen kijken. Het is een lange toespraak van de actieleider (we herkennen hem al) die de Shut down van de Shut Down aankondigt (begrijpen we later). Vanaf maandag worden de bezette pleinen in Bangkok weer vrijgegeven. De acties om de premier tot aftreden te dwingen, gaan nog wel door, maar nu geconcentreerd op 1 plek in een park.

Koh Lanta 01-03-2014

We gaan weg bij de Oostkust en richting West kust. Een doorsteek van 180 (?) km, die we voornamelijk liften. We zijn niet van plan om het in één keer te doen. De eerste liften gaan weer heel gemakkelijk. Maar dan staan we ineens 20 minuten in de gloeiende hitte (36 graden?) langs de snelweg. We halen nog maar een flesje water. Bart is chagrijnig en heeft het helemaal gehad. Jan houdt de moed er in. Uiteindelijk (na 25 minuten, valt achteraf gezien mee, maar op dat moment voor Bart dus niet) hebben we weer een allerliefste lift. En een lange. De familie gaat naar de West-kust en brengt ons zelfs naar de pont richting het eiland Koh Lanta. Nou dan maar meteen door. Er staat een file voor de pont, maar wij fietsen en vrolijk langs. Aan de overkant moeten we nog een eiland over. We fietsen 9 km naar de andere kant van het eilandje en nemen daar de tweede pont.
Tegen vijfen arriveren we op het eiland Koh Lanta. Het is zaterdagavond. En wij proberen altijd op toeristische plekken de weekenddrukte te vermijden! En daar zitten we dan. Midden in de drukte. Tot onze verbazing vinden we meteen een leuke kamer in het stadje bij de pier. Prima voor 1 nacht. Het is in Europa carnaval vakantie en dat merken we hier meteen. Natuurlijk weer veel oudere, dikke buiken skandinaviërs, maar ook veel duitsers en nederlanders. In een toeristentent eten we tot onze grote verbazing super lekker.

Koh Lanta 02-03-2014

We gaan op zoek naar een bungalow aan het strand. We fietsen langs enkele baaien, maar merken dat we steeds minder enthousiast over dit eiland worden. We zijn ook zo verwend met de stille plekken aan de oostkust waar we vaak de enige gasten waren. Hier is het één en al toeristen industrie.
We geven het op om aan het strand te verblijven en fietsen na twee uur, terug naar het stadje bij de pier. Dan vinden we toch nog aan een stil weggetje een resort met zwembad. Op loopafstand (via het strand) van de stad. Je kunt er alleen niet zwemmen omdat het te ondiep is. Bij eb kan je een km naar een eilandje wandelen. We nestelen ons aan het zwembad en duiken er regelmatig even in ter verkoeling. Er zit ook een zweedse familie heel gezellig te bieren aan het zwembad. Gelukkig niet al te hinderlijk maar als er via skype op de meeluisteraar een lang telefoongesprek met het thuisfront plaats vindt, vragen we ze toch maar om of het iets zachter kan. We realiseren ons dat zij op zo'n korte vakantie heel andere wensen hebben als wij.
We gaan weer eten bij de toeristen tent van gisteren, maar Jan moet de maaltijd onderbreken om dat zijn maag onrustig is. Hij loopt vast naar het hotel, terwijl Bart rustig verder eet.
Bij het eten (en Jan later 's avonds thuis) nemen we de laatste Lariam. Je moet 4 weken nadat je in malariagebied was, door blijven slikken. Fijn dat we nu echt van het gif af zijn.

Krabi 03-03-2014

Gelukkig is Jan weer opgeknapt. We zijn vroeg op en nemen de 8.30 uur boot naar Krabi, de stad op het vaste land waar we 26 jaar en 5 jaar geleden al zo enthousiast over waren. De boot zit vol toeristen. Met een harde kont zitten we op het dek en zoeken we wat ruggesteun aan de reling. Reizen is afzien en tegelijkertijd ook erg leuk. 2 uur later fietsen we vrolijk Krabi in. We weten waar we naar toe moeten fietsen en vinden dus snel een prachtige kamer met balkon uitkijkend over de rivier. Helaas maar voor 2 nachten mogelijk, want daarna is de kamer weer geboekt. We zien dan wel weer verder. De kamer is net vrijgekomen, dus gaan we eerst in de stad koffie drinken en boodschappen doen (er is een koelkastje op de kamer), zodat zij de kamer kunnen schoonmaken.
Het is weer erg warm vandaag. De zon staat gelukkig niet op het balkon, er waait een windje, maar toch zijn we voortdurend klef. We zitten op de bovenste 4e verdieping en hebben een prachtig uitzicht.
's Avonds eten we op de nightmarket. We zweten na het eten nog behoorlijk. Nog steeds is het heel warm. We lopen met de armen van het lijf, de oksels zo open mogelijk.

Krabi 04-03-2014

We blijven nog een dag in onze hotel met het prachtige balkon uitkijkend op de rivier. Omdat de zon tot 11.00 uur nog onbarmhartig op ons balkon schijnt, gaan we beneden in de lobby zitten. Daar staat ook een extra computer, dus kunnen we beide een beetje werken. Het is er heerlijk koel en er waait een lekker windje door de half open lobby.
Bart haalt een lunch en na een korte siësta vermaken we ons op het schaduwrijke balkon.
‘s Avonds gaan we op zoek naar de andere, lokale etensmarkt die we ons herinneren van de vorige reis. We vinden een parkeerplaats waar toen de markt w.s. was, maar nu dus niet. Op de gewone markt zien we ook een paar eettentjes. Daar eten we een lekkere verse Pad Thai en halen nog een fruittoetje bij een ander kraampje. Thuis drinken we nog een biertje met nootje op ons balkon met uitzicht op de rivier.

vervolg 05-03-2014

We moeten verkassen naar een andere kamer zonder balkon. We besluiten daarom Krabi maar te verlaten en naar Ao Nang te fietsen. Een toeristische strand bestemming, 17 km verderop. De fietstocht is mooi maar bloody hot. In Ao Nang zijn heel veel hotels en restaurants en twee stranden. We bekijken verschillende hotelkamers, maar we vinden niet iets waar we beide enthousiast over zijn.
Een oude discussie tussen ons zorgt voor irritaties. En het is ook super warm. Jan wil weg uit dit monocultuur oord waar alles gericht is op (geld verdienen aan) toerisme. Bart is ook niet enthousiast over dit stadje, maar vindt het te warm en wil het gewoon proberen en er zelf iets van maken. Jan wil verder reizen en maar zien waar we dan weer uitkomen ipv genoegen nemen met iets wat niet prettig is. Bart: dan maken we het toch prettig. Etc, etc.
We gaan eerst maar even lunchen. Jan haalt Bart over om mee te gaan.
We fietsen het stadje uit en gaan liften. We krijgen een lift die met een omweg weer (bijna) terug in Ao Nang komt! We moeten er beide om lachen. We fietsen weer een stuk en liften dan naar het westen om de doorsteek naar de Westkust te maken. We zien op de kaart een mooie weg door de bergen via Kapong, maar dat betekent dat we niet langs de westkust zullen rijden. We zijn wel benieuwd daar naar, want de vorige keer waren ze daar net begonnen met de wederopbouw na de tsunami. Maar die mooie doorsteek via Kapong trekt ons nog meer. De eerste liftgever slaat op een gegeven moment een klein weggetje in. Jan kijkt op de gps en ziet dat dat de verkeerde kant op gaat. Dus gebaren we vanuit de achterbak dat we er uit willen. Ze brengen ons meteen 500 meter terug. Als we even later staan te liften, rijden ze weer langs! Ze hebben bij een vriend vis gehaald en vervolgen hun weg. En of we weer mee willen? We laden onszelf en de fietsen dus weer in de achterbak.

Op het kruispunt bij de doorsteek door de bergen via Kapong stappen we uit. Het wordt al later op de middag, de weg wordt stiller. We fietsen een stukje. Wat is het hier mooi, maar ook stijl. Gelukkig kunnen we mee met lege pick-up wagen. Jan gaat achter in de bak, maar glibbert heen en weer de bergen door, omdat er blijkbaar kokosnoten (palmolie) in vervoerd zijn! Bart zit schoon naast de chauffeur en voert met handen en voeten een social talk. De liftgever brengt ons tegen het vallen van de avond bij een resort. We zijn bekaf en blij met een slaapplek. De kamer is prima, maar waar te eten? De hoteleigenaar praat nauwelijks Engels, maar het lukt hem duidelijk te maken dat we nog niet gegeten hebben. Hij maakt een gebaar dat we met hem mee kunnen om eten op te halen. Prima. We gaan eerst douchen!
Na de douche belt de eigenaar met een (slecht) engels sprekende dame, die zegt dat we even in de hotelkamer moeten wachten. Als na 25 minuten er nog niets gebeurd, gaat Bart op onderzoek uit. De eigenaar belt driftig met iemand die niet opneemt. Op een gegeven moment pakt hij zijn brommer en gebaart dat Bart achterop moet gaan zitten. We rijden 2 km. Onderweg vraagt hij bij een paar tentjes iets (waar is eten te koop??) en stopt dan bij een eettentje. Bart bestelt met zijn beste pantomime gebaren een fried rice met pork + pappaya salade. Hij krijgt van de familie er ook nog een stukje kip bij en heeft het heel gezellig. Als het eten klaar is, kijkt Bart waar zijn brommer man is. Weg! Maar daar komt een krakkemikkig autootje. De man is blijkbaar de bestuurder waar eerder op gewacht werd. De man is allervriendelijkst en trots dat hij een paar woorden Engels spreekt. Terug in het hotel, zit Jan in de airco. Hij heeft de klamboe opgehangen, dus we gooien de deuren en ramen open en proosten met een biertje op deze hectische en bijzondere dag.

vervolg 06-03-2014

We zijn gisteren zo stom geweest om geen brood te halen voor het ontbijt. En hier is in de wijde omtrek niets te krijgen. Met een lege maag fietsen en liften we door de heuvels/bergen naar de westkust. Op de markt die nog opgebouwd wordt, kopen we een fruitontbijt (lekker!, vaker doen!). Even later zitten we aan de koffie met gebak en liften we met een Australisch/Thais stel, 175 km. Zij gaan naar Ranong voor een Visa-run (even oversteken naar Birma om weer een visum van 2 weken te krijgen). We laten ons uitzetten bij de weg die doorsteekt naar de Oostkust. In twee liften zijn we aan de oostkust. De laatste liftgever wil geld hebben voor de lift. Prima, maar we moeten wel flink met hem onderhandelen om een redelijk bedrag te betalen voor deze 45 km.
Het is hier aan de oostkust koeler door de wind van zee. We fietsen prachtig en vinden een paar resorts maar vinden ze te basaal. Dus fietsen we door. In Lang Suan kopen we bij een mooie fietsenwinkel (racefiets met voorvork die geen vork is maar aan een kant van het wiel zit) voor Bart een draadloze km teller. De vorige is hij onderweg verloren.

In totaal fietsen we nog 38,1 km verder naar Tak Tako, 50 km onder Chumpon. De zon gaat bijna onder. In een gehuchtje zijn een paar resorts, maar als we langs de kust een paar huizen op een rij zien, informeren we naar overnachtingsmogelijkheden. We worden naar een Duitse man verwezen die daar al jaren met zijn Thaise vrouw woont. Van de 12 huizen die er staan bezit hij er 3. Die verhuurt hij. We mogen in een mooi teakhouten huis met keuken en veranda. 1000 Bath (24 euro) per nacht voor het hele huis. En vlakbij is een restaurantje. Zwemmen zal niet echt veel zijn hier, omdat het te ondiep is.
We slapen als een roos, maar worden wel met jeuk wakker. De klamboe hebben we opgehangen, maar wat prikt er? Vlooien nee, mieren misschien, bedwanzen? Morgen het beddengoed laten verschonen.

vervolg 09-03-2014

7, 8, 9 maart
We blijven hier nog 3 dagen. Het schone beddengoed heeft geholpen. Het is op onze veranda heerlijk koel. De eigenaar biedt aan om ons naar de supermarkt 30 km verderop te rijden, maar er zijn genoeg kleine nerinkjes in de omgeving, dus we slaan het aanbod af. We vragen een laptop te leen zodat we beide tegelijkertijd kunnen werken. Die krijgen we. Jan maakt zijn website geschikt om beter op tablets en smartphones te tonen. Bart beantwoordt e-mails en doet een cursisten mailing. Nog maar twee weken te gaan en dan weer aan het werk!
De verhuurder nodigt ons uit om Duitse flammkuchen met een lekkere thaise (Hua Hin) wijn te komen eten/drinken. Zo hebben we een gezellige Duitse avond.
We zwemmen een paar keer in zee, maar het is wel erg ondiep hier.
Prima plek hier.

Chumpon 10-03-2014

We vertrekken pas om 12.00 uur. Op het heetst van de dag. Stom? Maar ja het was nog zo lekker koel op onze veranda ... We fietsen prachtig langs de zee, langs haventjes en tussen de rubber- en palmolieplantages door (we kunnen geen palmboom meer zien ... nee hoor).

We fietsen lang door. Aan het einde van de middag bereiken we Chumpon. Jan heeft een beter geheugen dan Bart en leidt ons naar het hotel aan de rivier waar we 3 jaar geleden ook waren. Nog steeds een lekkere plek met mooi uitzicht. Bart regelt twee stoeltjes voor op het balkon (daar is hij weer beter in :-)) en Nam Lon (heet water) met twee kopjes voor een kopje thee. We douchen, spoelen de fietsshirtjes en -broeken uit en gaan op zoek naar een eettent op de etensmarkt. Een routine bijna. En nog steeds erg leuk.

vervolg 11-03-2014

Om half negen zitten we al weer op de fiets. Ook dit stuk is prachtig om te fietsen. We gaan richting Ban Krut, waar we 3 jaar geleden ons 25 jaar samenzijn vierden. Maar dat is echter nog wel een eind.

Tussendoor liften we een stukje naar Bang Saphan Noi. Vanaf daar fietsen we weer heel mooi langs de kust. De zeewind is lekker verkoelend. We kijken naar resorts aan het strand maar besluiten door te fietsen.
In de stad Prachuap Kiri Kan is een lange boulevard met veel hotels. Bart wil wel stoppen, maar Jan wil door omdat het nog niet ideaal is. En de zon zakt al dus wordt de temperatuur steeds aangenamer. Jan kan wel eindeloos doorfietsen, zegt hij. We hebben bovendien de wind in de rug.
Bij een dorpswinkeltje drinken we weer veel water en door gaat het weer. Er zou over een paar km een hotel/resort moeten zijn, hadden ze in het winkeltje gezegd. We vinden het inderdaad. Het is een strak met veel beton, vormgegeven hotel/resort. Mooi, beetje steriel, ook een beetje gevangenis, maar heel verzorgd. Later lijkt op de website dat elke kamer een eigen zwembadje heeft. Niet iets waar wij enthousiast van worden en zeker niet om daar 100 euro per nacht voor te betalen. We laten het X2 hotel dus links liggen.
De avond valt al en we lopen vast op de snelweg. Om daar te fietsen (wat wel mag) is voor ons geen optie. We krijgen gelukkig snel een lift en worden heel lief afgezet aan de kust waar verschillende resorts zijn. De hele dure (en drukke) hotels slaan we over. We zien een leuk restaurant aan het strand en informeren tot hoe laat we daar nog kunnen eten. Het is inmiddels 19.00 uur. Ze zijn tot 22.00 uur open. Fijn. Kunnen we rustig hotel kiezen en douchen.
De nieuwe km teller geeft aan dat we vandaag 94 km gefietst hebben. We vinden onszelf flinke jongens. Bart vindt wel dat we te lang door zijn gegaan. Hij is er zelfs chagerijnig van. We praten het snel uit.
We slapen voor 800 bath in een hutje vlak bij het strand.

Bank Rut 12-03-2014

Woensdag 12 maart

Hoewel de weg wel iets drukker dan gisteren is, fietsen we 88 km (en 44 meter :-)). Ook liften we kleine stukjes. We kijken voortdurend uit naar mooie bungalows op het strand.
Onze fietsen zitten nu onder het rode stof omdat de gps aan gaf dat er een mooi klein pad liep. Prachtig inderdaad om daar te fietsen, heel stil, maar dus wel onverhard en stoffig.
De laatste 30 km liften we. Ergens zonde omdat het hier zo mooi is. Maar we zijn moe en het is ook mooi terwijl we in de achterbak staan/zitten. We herkennen de mooie zeeweg.
In Bank Rut aangekomen, gaan we niet naar waar we drie jaar geleden waren, maar kiezen een kamer aan het strand. Er zijn twee kamers. In de andere kamer woont de familie. Met onze bezwete lijven duiken we eerst de zee in.
Vanaf het terras kijken we in de keuken van het restaurant van de buren. Maar ons wordt aangeraden naar een andere lokale tent te gaan! En inderdaad een heerlijke thaise keuken. We smikkelen en bieren weer voor een tientje samen.

vervolg 13-03-2014

Weer de vraag: blijven we nog een nachtje? Het is wel heel aanlokkelijk. Zo vanuit je kamer het strand op en de zee in. En een bak water om je voeten schoon te spoelen voordat je het terras en de kamer weer terug in gaat. Van dat soort praktische kleine dingen genieten we erg. Maar we besluiten toch door te gaan. We komen nog meer strand tegen en we zitten hier wel heel erg bovenop de lip van de familie.

We hoeven maar zo'n dertig km te fietsen en dan vinden we Sam Roi Yod Beach (Resort). Een strandweg met veel hotels en restaurants en een paar winkeltjes.
We kiezen een prachtig hotel aan de straatkant uit. Twee kamers (twee tv's die we niet gebruiken), twee airco's, heel veel ramen, een zwembadje (letterlijk) voor de deur en nog een groter zwembad en we hoeven de weg maar over te steken om de zee in te duiken. Er wordt nog wel gebouwd hier, maar we schatten in dat we daar niet veel overlast van zullen hebben. Ook zijn ze met de weg bezig. Hopelijk dat ze morgen een stuk verderop aan het werk gaan. We onderhandelen even pittig over de prijs en kunnen dan voor 5000 Bath drie nachten boeken. Een bananensmoothie halen we aan de overkant van de weg en voor Jan een Magnum ijsje drie huizen verderop.
We mailen naar Nederland. Barts tante Mieke (de grote zus van Barts vader) is overleden. We wisten al dat haar einde naderde. Gelukkig is ze rustig ingeslapen. Wat is afscheid toch triest.

vervolg 15-03-2014

14, 15 maart
We mailen met Jelle, iemand uit Oldeboorn waar Carlien (Barts zus) mee in de klas zat. Hij woont nu in Bangkok. Wellicht gaan we hem zien. Ook hebben we contact met Carmen (cursist van Bart die hij al heel lang kent) die nu ook in Bangkok is. We probeerden elkaar al in Krabi te ontmoeten, maar dat kwam net niet overeen met onze planning. Ook nu gaat het niet lukken want wij vermoeden dat we pas woensdag in Bangkok zullen zijn en dan is Carmen al weer weg. De koelte van de zeewind hier is heerlijk en Bangkok is nu klam en heet, dus veel langer dan 4 dagen hoeven we niet in Bangkok te zijn. We vliegen op zondag dus woensdag in Bangkok zou mooi zijn.
Ons hotel heeft geen strandstoelen dus regelt Bart dat we de strandbedden van het resort hiernaast kunnen gebruiken en dat we als tegenprestatie daar de lunch gebruiken. De lunch wordt op het strand geserveerd. Jan werkt nog aan de aanpassingen van zijn website en koopt en download 'Inferno' van Dan Brown. Weer fijn om een nieuw vakantieboek te hebben. We krijgen de e-versie van het boekenweek geschenk en gratis bij, en lezen die eerst.
In het winkeltje vlakbij laten we de was doen, lezen, lunchen, zwemmen etc, etc. De wegwerkzaamheden zijn inderdaad een stuk verder op nu. We zijn dus heel blij met deze stek.
We boeken alvast een hotel in Bangkok vanaf woensdag. Niet in ons vertrouwde U-place (Carmen zit er nu), maar in een andere wijk deze keer. We zitten nu vlakbij die geweldige pontjes over de rivier en bij de skytrain. We zullen zien of het Bossotelinn ons gaat bevallen.

vervolg 16-03-2014

Na 3 nachten op deze plek willen we weer verder. Nog maar 1 week te gaan...
Wat is het hier mooi fietsen. Het eerste stuk gaat via de kust, maar dan fietsen we langs kleine wegen door het binnenland naar het noorden.
We weten dat er 30 km onder Hua Hin aan de kust een klein hotel met zwembadje/jacuzzi is. Maar als we er langs fietsen blijken ze het te verbouwen. We zoeken in de buurt een ander klein hotel, maar vinden alleen iets met de openbare weg tussen hotel en strand. We fietsen 7 km door naar het volgende stadje. Daar vinden we niet iets wat bevalt. We lunchen eerst maar even waar veel door thaise toeristen wordt gegeten. Maar de fried rice heeft kraak nog smaak. We halen brood voor ontbijt en gebak voor bij de koffie voor twee dagen en fietsen 7 km terug. Iets wat we zelden doen; meestal reizen we weer verder omdat er altijd wel iets anders komt. Maar nu realiseren we ons dat het hotel wat we zagen, best ideaal is en dat het voorlopig het laatste strand is voor Hua Hin. We fietsen langs enkele hele grote, dikke buiken resorts en boeken voor twee nachten in het boutique hotelletje dat we al zagen. Er zijn 8 kamers, maar omdat het weekend voorbij is zijn we de enige gasten. We kiezen de kamer aan het zwembad, die we dus twee dagen voor ons privé hebben! Ook twee ligbedden met parasols. Als we de weg oversteken, duiken we de lekker niet al te ruwe zee in. We zijn blij dat we terug gefietst zijn.
Met een mooie volle maan boven zee, eten we lekker thais aan het strand.
We hangen de klamboe op, zodat we met ramen open (we horen de zee) kunnen slapen zonder muggen.

vervolg 17-03-2014

Bart haalt koffie bij het resort naast ons en 's middags maken we een fietstochtje naar het restaurantje in het baaitje met vissersbootjes. Zie de foto van drie jaar geleden :-). Lunchen, lezen, computeren, zwemmen, restaurantje zoeken, tandenpoetsen, slapen. Het bekende recept. Wat hebben we het goed, zou Wientje zeggen. En zo is het.

Hua Hin 18-03-2014

We fietsen en liften naar Hua Hin en vinden een nieuw hotel. We kiezen de bovenste verdieping met groot balkon uitkijkend over stad en zee. Hua Hin is de mondaine kustplaats voor de rijken uit Bangkok. We informeren naar een kinky :-) kapper en laten ons in een Shopping Mall knippen. Resultaat: degelijk en niet kinky.
Bart verkoopt zijn vietnamese Nokia Lumia telefoon en koopt een nieuwe Samsung Grand 2 terug. Een smartphone met twee simkaarten (werk en prive).

Bangkok 19-03-2014

We informeren naar trein en bussen naar Bangkok, maar besluiten voor het avontuur te gaan. We proberen te liften. Maar als het bij een benzinestation niet lukt en er een minibus vraagt of we mee willen, vouwen we de fietsen in, en kopen 4 zitplaatsen (2 voor de fietsen). Heel chique bereiken we 2 uur later Bangkok. De GPS brengt ons bij het Bonotellinn hotel wat we eerder boekten. Het blijkt een 'tourist trap' te zijn. We boekten en betaalden 35 euro voor een standard room, maar die is zo klein en gehorig dat ze in het hotel wel weten dat iedereen 'upgrade' naar een grotere kamer. Wij dus ook. Een mooie grote kamer, oude vloerbedekking en te duur voor zijn kwaliteit. We besluiten morgen uit te checken.
Op de fiets gaan we de buurt verkennen en zoeken tegelijk naar een hotel voor de komende dagen. We fietsen prachtig door de kleine steegjes van de chinese wijk. Het Riverside Guest House is een goede kans hebber met gigantisch mooi uitzicht vanaf het balkon en vlakbij de pont en op loop afstand van de Skytrain. Maar we kiezen het Glur Hostel. Het is net een maand open. 200 meter van Skytrain en pont, een etensmarkt aan de overkant. Het Hostel heeft dormitory's maar ook op zolder een twee persoons kamer met eigen badkamer. Het is klein, maar ook heel knus. Er staat een tweezits bankje, een computertafeltje en we slapen op een verhoging met matras op de grond. 1000 Bath per nacht. De vouwfietsen kunnen in het café/restaurant beneden staan. Enige nadeel: heel veel trappen lopen. Maar we zijn nog jong ...

Bangkok 20-03-2014

We laten onze fietsen schoonspuiten. Ze worden helemaal gesopt en weer droog gespoten. Ze kunnen schoon mee naar Amsterdam. Nu het stof er af is, zien we ook de vele lakschade krassen. Maar wat hebben ze het goed gedaan!
We gaan te voet Bangkok in en genieten van de boottocht met de watertaxi's en van de skytrain tussen de grote gebouwen door.
's Avonds hebben we met Jelle en zijn vriend Adrian afgesproken om samen te eten. 30 jaar geleden heeft Bart Jelle voor het laatst gezien op een feestje van Carlien op haar kamer in Leeuwarden. Jelle werkt pas sinds twee weken in Bangkok en Adrian woont nog in Amsterdam. In hun buurt, een wijk ver buiten het centrum, eten we bij een lokale chinees/thai. Lekker en gewoon. We nemen ze mee naar een 7/11 supermarkt waar bijna altijd een bananenpannekoek kraampje staat.

Bangkok 22-03-2014

21, 22 maart
We shoppen. MBK, Siam Center, Paragon, Digital Gateway, Fortune, Silom, Discovery, Robinson we hebben al deze shopping malls gezien. En cultuur? Niets. Genoeg tempels gezien de afgelopen maanden. We kopen toch maar niet een Sony smartwatch, Bleutooth headset, modulaire mobiele telefoon, oprolbaar toestenbord, maar wel hoesjes voor onze telefoons, een muis, t-shirts, een nieuwe klamboe, 3 overhemden, zwembroeken, lange broek, stoer jasje en schoenen.
Onze laatste avond drinken we nog een biertje aan de rivier.

Vliegtuig 23-03-2014

Na het ontbijt op onze knusse kamer met airco, pakken we, gooien we de oude schoenen, kapotte t-shirts, oude
klamboe weg en gaan nog even de stad in. We lunchen op de foodmarket (de laatste pattay, snik) en laten een taxi roepen. We doen de fietsen in de hoezen en die kunnen boven op elkaar op de achterbank van de taxi. Jan er naast, Bart voorin en zo sjoefen we in drie kwartier naar de luchthaven voor 250 Bath (+75 Bath voor de tolweg).
In Kuala Lumpur waar we drie uur hebben voor de overstap, eten we nog een lekkere maleisische roti telor. Om 23.59 vertrekken we huiswaarts.

Maandag 24 maart05.15 (NL tijd): nog een uur vliegen en dan landen we. We hebben een paar uur kunnen slapen m.b.v. de rode wijn bij de maaltijd. Bart schrijft dit verslag af en Jan probeert nog een uurtje te slapen.
En dan is het zo meteen voorbij. 4 prachtige maanden ...

en ze leefden nog lang en gelukkig.